هنوز نگاه محدود ملی بر مشکلات جهانی حاکم است/ امنیت به روایت آمریکایی

به گزارش خبرنگار مهر، تا چند دهه پیش امنیت دولتی تعریف می شد به ویژه در دوران جنگ سرد شاهد هستیم که همه چیز سرزمینی و دولتی تعریف می شد ضمن اینکه موضوع امنیت، صرفا نظامی بود اما بعد از تغییر و تحولاتی که پس از جنگ سرد اتفاق افتاد و به ویژه بعد از گزارش توسعه انسانی «محبوب الحق» در سازمان ملل، بحث امنیت انسانی در سازمان ملل جدی می شود که هم امنیت را از حیث مرجع امنیت، از دولت به انسان تغییر می دهد و هم موضوعات امنیتی را گسترده و متنوع تر می کند و یکی از موضوعات امنیت انسانی را حفظ ارزشها و سنتهای گذشته اعلام می کند و از بین رفتن ارزشها و سنتهای گذشته را به مثابه تهدید امنیت انسانی توصیف می کند.

پروفسور چارلز تالیافرو در رابطه با مفهوم امنیت انسانی در ساختار سازمان ملل به خبرنگار مهر گفت: معتقدم که مفهوم "امنیت" در سازمان ملل و در مبادلات بین المللی گنجانده شده و تقریبا دو نوع امنیت را می توان تعریف کرد که در تنش با یکدیگر در فضای سیاسی کنونی هستند.

وی افزود: از یک سو، امنیت کشور یا دولت پادشاهی مد نظر بوده و از سوی دیگر می توان به تمرکز بر امنیت انسانی اشاره کرد. مادامی که تمرکز دولت ملت بوده و تعهد بسیار برای حاکمیت دولت وجود دارد، امنیت تا حد زیادی بر اساس امنیت کشور به خصوص در زمان مقابله با تجاوز نظامی خارجی تعریف می شود.

وی افزود: البته این مبحث زمان مواجهه یک کشور با تنش داخلی یا انقلاب مردمی بسیار پیچیده تر می شود. از لحاظ تاریخی، سازمان ملل متحد به دنبال مسیری است که به نفع دموکراسی حرکت کند و در این معنا ممکن است این نهاد بین المللی به رشد کشورها در مسیر دموکراسی در قرن بیستم نیز کمک کرده باشد.

استاد پیشین دانشگاه آکسفورد گفت: در سال 1900 اکثر مردم جامعه بخشی از دولت ملت یا پادشاهی بوده که دموکراتیک نبوده اما امپریالیستی یا بخش هایی از امپراتوری بودند، این درحالیست که تا سال 2000 اکثر جوامع، خود قابلیت شناسایی اصول دموکراتیک را پیدا کردند.

وی افزود: همین موضوع باعث گسترش سازمان های جدید از 50  کشور در سال 1900 به 180 کشور تا سال 2000 شد. این رشد در کشورهایی که حداقل متکی به دموکراسی بودند، توسط افرادی که لیبرال یا مترقی شناخته می شوند، مورد قضاوت قرار می گیرد.

عضو انجمن فیلسوفان آمریکا گفت: دیدگاه دیگر بر اهمیت امنیت فردی تاکید دارد که چنین نگرانی ای به حفاظت از افراد در کشورهایی منجر می شود که زمینه را برای تفکر درباره دولتهای ناقض امنیت شهروندان و دولتهایی که آزادی های اساسی را از مردم گرفته و علیه شهروندانش اقدامات خشونت بار و ظالمانه انجام می دهند، فراهم می کند.

وی در پاسخ به این پرسش که "در صورت تمرکز بر امنیت انسانی، چه اتفاقی برای سنت ها و میراث های گذشته می افتد؟" و "آیا به خاطر امنیت انسانی، سنت ها و میراث گذشته کنار گذاشته می شوند؟" گفت: فکر نمی کنم که اینطور باشد اما بسیار سخت است که به افراد از جمله من و شما بدون در نظر گرفتن سنت ها، هویت اجتماعی، زمینه های آموزشی و ارزشها که از طریق تاریخ، مذهب و خانواده شکل گرفته اند، فکر کرد.

استاد فلسفه کالج سنت اولاف مینه‌ سوتای آمریکا افزود: معتقدم بسیاری از ما در آنچه که ممکن است تفکر سیاسی و قانون گذاری جهانی نامیده شود، نقش داریم و در این موارد میان اولویت دادن به رفاه افراد جامعه خود بیش از رفاه افراد جوامع دیگر توجه داریم.

وی افزود: بلایای طبیعی مربوط به بی عدالتی انسان نیست اما اگر رخ دهد انسانها باید برای کمک به یکدیگر گام بردارند. در عین حال، فراتر از تلاش برای نجات افراد از بلایای طبیعی، مشخص نیست افراد چه زمانی در معرض خطراتی همچون حمله به مذهب، خانواده یا هویت ستی و غیره قرار می گیرند و این موقعیت آزار دهنده از زمان تاسیس سازمان ملل متحد پیش بینی شده است.

استاد فلسفه کالج سنت اولاف مینه‌ سوتای آمریکا گفت: یکی از عواملی که بر اساس اصول سیاسی سازمان ملل متحد ثابت شده این است که با وجود توافق در زمینه حقوق افراد هیچ توافقی در این زمینه که چرا افراد جامعه باید از حقوق برخوردار باشند، وجود ندارد.

در تفکر جهانی آینده سازمان ملل متحد، نباید در مواجهه با افراد از فیلترهای دینی، فرهنگی و سنتی استفاده شود و نگاه به افراد باید به عنوان یک فرد حقیقی باشد

وی افزود: به عنوان مثال، دلیل اینکه چرا سند مشهور تصویب شده توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1948 اعلامیه جهانی حقوق بشر نه اعلامیه حقوق بشر جهانی نامیده می شود، به دلیل آن است که توافقی در زمینه شالوده و بنیان حقوق بشر که آن را جهانی می کند، وجود ندارد.

چارلز تالیافرو در پاسخ به این پرسش که "اگر سنت ها و شیوه های گذشته به طور کامل تابع امنیت انسانی باشد، این موضوع چه تاثیری بر نسل های آینده هر کشور می گذارد؟" گفت: فکر می کنم که این موضوع بستگی به تعهد نسل های آینده نسبت به سنت های خود و همچنین فضایی دارد که نسل های آینده برای شناسایی سنت های بومی، مذهب و فرهنگ خود تلاش می کنند.

وی افزود: برخی بر این باورند که با افزایش میزان سفر، دسترسی بیشتر به بازارها و نهادهای جهانی، افراد جامعه از ادعای دین یا فرهنگ خانه و یا هویت خانواده به مرور زمان منصرف می شوند اما این موضوع به هیچ وجه مشخص نیست.

استاد پیشین دانشگاه کلمبیا در ادامه گفت: معتقدم که این موضوع تا حدی به دلیل ارتباطات جهانی و فناوری است که باعث می شود تا یک مسلمان، مسیحی، هندو، بودایی، و غیره در جغرافیایی که زندگی می کند و اکثریت آنها مومنان به این ادیان نیستند، احساس تعلق قوی و شبیه به دین خود پیدا کند.

وی در پایان تاکید کرد: تصور می کنم که در تفکر جهانی آینده سازمان ملل متحد، نباید در مواجهه با افراد از فیلترهای دینی، فرهنگی و سنتی استفاده شود و نگاه به افراد باید به عنوان یک فرد حقیقی باشد.

چارلز تالیافرو استاد دانشگاههای آکسفورد، کلمبیا، پرینستون، کلمبیا و نتردام آمریکا بوده است. تالیافرو در حال حاضر استاد فلسفه کالج سنت اولاف در مینه‌سوتای آمریکاست. راهنمای آکسفورد درباره الهیات، راهنمایی مقدماتی بر زیبایی شناسی، تصویر در ذهن، فرهنگ فلسفه دین، تاریخ مختصر روح، راهنمای راتلج درباره خداشناسی و راهنمای مقدماتی فلسفه دین از جمله آثار وی به شمار می‌ روند. او از فیلسوفان برجسته معاصر به شمار می‌رود که در این حوزه صاحب آثار ارزشمندی است. وی دانش آموخته دانشگاه براون و هاروارد است. وی عضو انجمن فیلسوفان امریکاست.

.........................................

گفتگو از معصومه زارع