موانع تحقق تربیت اسلامی افراد جامعه چیست؟

معاون اداره تبلیغات اسلامی چهارمحال و بختیاری تربیت بر مبنای اسلام و دستورات دینی را نیازمند برخی پیش شرط‌ها دانست.

حجت‌الاسلام سیدمحمد میربد در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه چهارمحال و بختیاری اظهار کرد: تربیت دینی و به تعبیری تربیت اسلامی مستلزم پیش شرط‌ها و اصولی است که بی توجهی نسبت به این شروط تربیت مطلوب و مورد نظر اسلام را محقق نخواهد کرد.

وی با بیان این‌که «انسان فقط دارای بعد جسمی و کالبدی نیست بلکه دارای روح و فطرتی الهی است، اولین شرط برای تحقق تربیت اسلامی را قائل بودن شخصیت روحی برای انسان دانست.

میربد با اشاره به نقض این شرط بسیار مهم در کشورهای غربی و شرقی، تصریح کرد: متاسفانه انسان شناسان و روانشناسان و به تعبیری مادی گرایان غربی و شرقی انسان را فقط در بعد مادی و دنیایی خودش تعریف کرده‌اند و روح را تنها جزئی از عناصر جسمی او تلقی می‌کنند.

وی با بیان این‌که «در دین اسلام جسم و روح توام با یکدیگر تحول آفرین هستند» خلاصه کردن روح در قالب جسم را اشتباهی خطرآفرین دانست و خاطرنشان کرد: در نگاه دین مبین اسلام اصلاح و تربیت در جامعه بر پایه تحولات روحی و روانی انسان استوار است اما روان شناسان غربی تجربه و آزمون و خطا در رفتارهای انسان‌ها را ملاک و معیار تربیت و اصلاح آن‌ها قرار می‌دهند.

به گفته میربد، انسان از فطرت و روحی خدا جوی، حقیقت طلب و الهی شکل گرفته است اما در جامعه غربی این روحیه و فطرت‌های نهادینه شده در وجود آدمی نادیده گرفته می‌شود و تنها بعد مادی و جسمی او مورد توجه قرار می‌گیرد.

وی با بیان این‌که «منظور از تربیت اسلامی تربیت وجدان و فطرت آدمی بر اساس دستورات و آموزه‌های اسلامی است» اصلاح و تربیت وجدان و فطرت آدمی را ضامن امنیت و سلامت فردی و اجتماعی انسان‌ها دانست.

میربد با تاکید بر این‌که «روش‌های تربیت اسلامی با راهکارهای مادی گرایان غربی بسیار متفاوت و غیر قابل مقایسه است» راهکارهای اسلامی را مبتنی بر فطرت الهی انسان و با هدف ارتقا و اصلاح رفتاری او دانست.

وی به تشریح برخی از راهکارهای تربیتی روانشناسان و مادی گرایان غربی پرداخت و اظهار کرد: روانشناسان غربی راه درمان اختلال‌های رفتاری انسان را در مصرف مشروبات الکلی می‌دانند و به زعم خودشان این راه مناسب‌ترین و بهترین روش برای درمان اختلال‌های رفتاری انسان است در حالی که دین اسلام راهکاری سالم‌تر و اثر بخش‌تر را در این باره ارائه می‌کند.

میربد با بیان این‌که «نسخه تربیتی اسلام برای انسان بر اساس جسم و فطرت او نوشته شده است» تربیت اسلامی بدون توجه به مسائل فطری و روحی انسان را بی نتیجه و ناقص دانست.

وی به نقش مربی در تربیت افراد اشاره و با بیان این‌که «متاسفانه مربیان همه از نظر کمی و هم از لحاظ کیفی بسیار ضعیف و ناکارآمد هستند» تصریح کرد: متاسفانه کسانی که وظیفه سنگین تربیتی در جامعه بر عهده دارند از لحاظ کمی و کیفی در رتبه‌های بسیار پایین قرار دارند و آن گونه که انتظار می‌رود نمی‌توانند افراد را تحت تاثیرو تسلط خود قرار دهند.

میربد تربیت اسلامی را نه یک تربیتی گفتاری، بلکه تربیت عملی دانست و با تاکید بر این‌که «مربیان باید با عمل و رفتار خود جامعه را هدایت و به کمال برساند» تصریح کرد: در روایات و احادیث فراوان دینی آمده است که والیان و مربیان، مردم را با عمل و رفتار خود به دین اسلام جذب کنند اما متاسفانه مربی عمل گرا در جامعه اسلامی ما بسیار محدود و کم هستند.

وی با بیان این‌که «در حال حاضر مربی سخنگو در جامعه بسیار است» یکی از چالش‌ها در تحقق تربیت اسلامی را کمبود و حتی نبود مربی مهذب عمل گرا دانست و تصریح کرد: تا زمانی که مربیان ما به سخن و گفتار در تربیت اسلامی اکتفا کنند و خود عامل به دستورات و سخن الهی نباشند به یقین تحقق تربیت اسلامی در جامعه ناممکن و دور از انتظار خواهد بود.

میربد تربیت پذیر نبودن برخی انسان‌ها را یکی دیگر از چالش‌های اساسی در تربیت اسلامی دانست و افزود: عموم افراد جامعه تربیت پذیر و اصلاح پذیر هستند اما عده‌ای از افراد به دلیل مسائل و مشکلات فردی و خانوادگی ظرفیت و انگیزه‌ای برای تربیت و اصلاح شدن ندارند که این مسئله نیز یکی از چالش‌های اساسی در این حوزه است.

به گفته وی، نطفه‌ای که فرزند از آن به وجود آمده، وراثت، لقمه‌های حرام و شبهه ناک، محیط و اطرافیان، جو و فضای گناه در محیط خانواده و نبود یک مربی مهذب عمل گرا عوامل مهمی هستند که مانع تربیت پذیر شدن افراد در جامعه می‌شود.

میربد با تاکید بر این‌که «تربیت پذیری تنها در سن خاص و مشخصی صورت خواهد گرفت» سن یک تا 35 سال را فرصت طلایی برای تربیت انسان‌ها دانست و تصریح کرد: اگر این زمان و فرصت طلایی از دست برود دیگر امیدی به تربیت پذیری افراد نیست؛ چرا که شاکله و شخصیت وجودی آن‌ها شکل گرفته است.

وی با بیان این‌که «اصلاح و تربیت در جامعه یکی از مصادیق مهم امر به معروف و نهی از منکر است» تربیت در جامعه را یک وظیفه همگانی دانست و خاطرنشان کرد: بر اساس دستورات دینی به صورت عمومی آحاد مختلف جامعه در امر تربیت و اصلاح جامعه موظف و مسئول هستند اما به شکل خاص نیز برخی از نهاد و دستگاه‌های فرهنگی مسئولیت سنگین و مهمی را بر عهده دارند.

انتهای پیام