یادداشت نماینده حماس در تهران در سی و پنجمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی

خالد قدومی، نماینده حماس در تهران در یادداشتی به مناسبت سی و پنجمین گرامیداشت پیروزی انقلاب اسلامی نوشت که "دفاع انقلاب اسلامی ایران از ملت فلسطین به معنای حمایت از یک حزب سیاسی یا مذهب و طایفه خاصی نیست، بلکه نشانگر اعتقاد به حقانیت مساله فلسطین است."

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

«در آغاز بهترین تبریک‌ها را به مناسبت فرا رسیدن سالروز پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب، دکتر حسن روحانی رئیس‌جمهور محترم و دولت وی و نیز ملت بزرگ ایران تقدیم می‌کنم. به جرأت می‌توان گفت که این انقلاب برخواسته از اعماق وجود ملت ایران و انقلابی کاملا مردمی بود که علیه رژیم ظالم، مستبد و دیکتاتور وابسته به قدرت‌های استکباری و امپریالیسم جهانی و به تعبیر بهتر رژیم دست نشانده آنها در ایران شکل گرفت و در عین حال، انقلابی به منظور دفاع از مظلومان و مستضعفان بود.

مساله فلسطین در ایران، عنوان مقاله‌ای بود که در تاریخ 8 شهریور سال 1327 به قلم زنده یاد استاد عبدالرحمن فرامرزی در روزنامه کیهان به چاپ رسید و به تشریح حمایت‌های ملت ایران از ملت مظلوم فلسطین و چگونگی حمایت آن از مظلومان و مسائل ملت‌های مسلمان در جهان اسلام پرداخته بود. امروز به یاد داریم که انقلاب اسلامی ایران در روز 22 بهمن و دقیقا در همان روز پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) علیه رژیم غاصب صهیونیستی موضع گرفت و تنها یک هفته پس از پیروزی انقلاب ایران، سفارت دشمن صهیونیستی به ملت فلسطین تحویل داده شد و به نخستین سفارتخانه فلسطین در جهان تبدیل گشت.

شاید همین مساله نشانگر این است که ملت ایران با فرهنگ‌ها و گرایش‌های فکری مختلف به ماهیت واقعی مساله فلسطین و فلسفه حمایت از آن پی برده است و هم‌چنان که فرامرزی در این مقاله آورده است "ملت ایران مسلمان است"، بنابراین حمایتش از ملت مسلمان فلسطین طبیعی بود، اما انقلاب اسلامی ایران بعد جدیدی به حمایت از آرمان فلسطین افزود و جمهوری اسلامی ایران به جای حمایت عادی از مساله فلسطین به شریک این منازعه تبدیل شد. در واقع این ابتکار و نبوغ انقلاب اسلامی ایران بود که به خطر رژیم صهیونیستی پی برد؛ رژیمی که به تعبیر امام خمینی (ره) غده سرطانی است و زهر و سموم این غده در جهان اسلام گسترش یافته است. دفاع انقلاب اسلامی ایران از ملت فلسطین به معنای حمایت از یک حزب سیاسی یا مذهب و طایفه خاصی نیست، بلکه نشانگر اعتقاد به حقانیت مساله فلسطین است. از سوی دیگر، این حمایت‌ها نشانگر اعتقاد به این مساله است که ملت فلسطین خط مقدم دفاع از امت اسلامی است و از همین رو، باید از آن حمایت و حتی در این منازعه مشارکت کرد؛ همان طوری که ملت انقلابی جمهوری اسلامی ایران چنین کرد.

برخی طرف‌ها؛ نه تنها در ایران، بلکه در تمامی کشورهای اسلامی معتقد هستند که هزینه سنگینی برای حمایت از مقاومت ملت فلسطین پرداخت می‌کنند و این درست است، اما اگر معادله سود و زیان را در نظر بگیریم و منافع امنیت ملی امت اسلامی را در کنار هویت و ایدئولوژی آن قرار دهیم، می‌بینیم که حمایت از مقاومت برگ برنده و اهرم فشاری علیه قدرت‌های ظالم و استکباری و به نفع امت اسلامی و امنیت ملی آن است. در این شرایط و به ویژه پس از وقوع حوادث و تحولات مختلف در جهان عرب طی سه سال گذشته، باید تفکر جمعی را بر تفکر ملی‌گرایی ترجیح دهیم؛ چرا که تفکر و عقل جمعی باعث افزایش قدرت امت و توافق میان طرف‌های مختلف آن می‌شود و تاثیر آن به مراتب بیش‌تر از تاثیرات کار انفرادی (Synergy) است.

تفکر ملی‌گرایانه و یا در نظر گرفتن منافع خاص کشورها عیب نیست، بلکه این طبیعت انسان‌هاست که حوادث و تحولات داخلی را بیش‌تر از تحولات خارجی درک می‌کنند و به تبع آن، تحولات محیط پیرامونی را بیش‌تر از تحولات مناطق دور دست احساس می‌کنند، اما اگر بخواهیم مفهوم امنیت ملی و فرامرزی را از یاد ببریم، در عرصه داخلی شکست می‌خوریم؛ چرا که این بهترین فرصت برای دشمن و قدرت‌های استعمارگر است که با هر یک از کشورهای اسلامی به تنهایی روبرو شود و از سیاست "تفرقه بیانداز و سیاست کن" علیه آنها استفاده کند.

من نمی‌خواهم زیاد رویاپردازانه در این زمینه صحبت کنم، اما بزرگترین مثال در این زمینه روابطی است که مصر از زمان امضای توافق‌نامه کمپ دیوید با رژیم صهیونیستی (در سال 1978) که خارج از اجماع جهان عرب و اسلام صورت گرفت برقرار کرد به طوری که انتظار می‌رفت این توافق به رفاه اقتصادی و افزایش درآمد سرانه شهروندان مصری منجر شود و راه‌گشای بسیاری از مشکلات از جمله مسکن باشد و به معضل حاشیه‌نشینی پایان یابد، اما امروز و پس از گذشت 36 سال از آن زمان، چه نتیجه‌ای از آن حاصل شده است؟ مصر که در دوران پادشاهی فؤاد، بریتانیا به آن بدهکار بود، در باتلاق بدهی‌ها فرو رفته است و نزدیک به دو میلیون نفر از فرزندان این ملت در قبرستان‌ها و مناطق حاشیه‌ای زندگی می‌کنند و در کنار آن، مشکلات آموزشی و معضلات اجتماعی متعددی هم در این کشور وجود دارد.

در مقابل، رژیم صهیونیستی به پیشرفت‌های خود ادامه داده و امنیت بیش‌تری برای خود تامین کرده است، اما در عین حال به هیچ یک از تعهدات خود در قبال مصر که در توافق مذکور از آن به عنوان "کشور هم‌پیمان" رژیم صهیونیستی نام برده شده است، عمل نمی‌کند. آمریکا به عنوان طرف ناظر بر این توافق‌نامه نیز از تمامی تعهدات خود در قبال مصر شانه خالی کرده و در مقابل تلاش می‌کند که کفه ترازوی اقتصادی، نظامی، سیاسی و امنیتی را به نفع رژیم صهیونیستی سنگین کند.

امروز دیگر صحبت کردن درباره وحدت جهان اسلام سخنی گزاف و بیهوده نیست، بلکه امری ضروری در راستای تحقق استقلال سیاسی و اقتصادی امت اسلامی است. هم‌چنان که طبیعت خلاپذیر نیست، ما هم نباید خلا را برتابیم، باید بحران‌های جهان عرب و اسلام را حل کنیم. باید در این زمینه تصمیم‌گیری کنیم که آیا این بحران‌ها را در داخل امت و منطقه خود و با تقبل کمترین خسارت‌ها حل می‌کنیم یا حل آنها را به ابرقدرت‌های جهانی واگذار می‌کنیم تا این بحران‌ها را به شیوه خود و بر اساس معیارهای مدنظر خودشان حل و فصل کرده و اوضاع منطقه را آرام کنند.

نقل کرده‌اند که شیری به همراه یک گاو سفید، یک گاو قرمز و یک گاو سیاه در جنگل کوچکی زندگی می‌کرد. این سه گاو همواره در کنار هم بودند و رابطه خوبی با هم داشتند و این مساله باعث خشم و ناراحتی شیر بود که می‌خواست آن‌ها را بخورد، اما می‌دانست که اگر به یکی از آن‌ها حمله کند دو گاو دیگر به سمت او حمله‌ور خواهند شد و پوستش را خواهند کند. از همین رو، به فکر را‌ه‌حلی برای این مشکل افتاد و پس از طراحی نقشه ای برای تحقق هدف خود، منتظر فرصت مناسبی ماند. یک روز دید که گاو قرمز و سیاه کنار هم هستند، اما گاو سفید در حال آب تنی است. لذا، از این فرصت استفاده کرد و به آن دو گاو گفت: دوستان، جان ما همواره در معرض خطر قرار دارد؛ چرا که گاو سفید به خاطر رنگ سفید و روشنش به راحتی محل اختفای ما را لو می‌دهد. آن دو گاو پرسیدند: خوب راه‌حل چیست؟ او همیشه کنار ماست. شیر به آن‌ها گفت:« از شما می‌خواهم اجازه دهید او را بخورم تا از شرش خلاص شویم و خودمان در امن و امان زندگی کنیم.» آن دو گاو سکوت اختیار کرده و به این مساله چراغ سبز نشان دادند. بنابراین، شیر با استفاده از فرصت پیش آمده، گاو سفید را جلوی چشمان دو گاو دیگر درید. اما کار به همین جا ختم نشد و مدتی بعد، فرصت دیگری برای شیر ایجاد شد و وقتی دید گاو سیاه در حال آب تنی در دریاچه است، سراغ گاو قرمز رفت و گفت: دوست عزیز من، ببین ما چقدر هم‌رنگ هستیم. من دوستت دارم و ما خیلی با هم تفاهم داریم، اما گاو سیاه هیچ هم‌خوانی با ما ندارد و شاید توطئه‌ای علیه من یا تو در سر داشته باشد؛ پس اجازه بده او را بخورم تا جنگل در انحصار من و تو باشد و این گاو سیاه رقیبی برای ما نباشد. گاو قرمز با این پیشنهاد شیر موافقت کرد و بدین ترتیب، در مقابل شیر تنها ماند. در این شرایط، چه کسی می توانست آن‌را از دست شیر نجات دهد؟ در عمل نیز چنین اتفاقی افتاد و شیر به سمت گاو قرمز رفت و گفت:می‌دانی چه کار می خواهم با تو بکنم؟ گاو قرمز که نگاه‌های مکارانه شیر را می‌دید، گفت: فکر نکن که الان می‌خواهی مرا بخوری، بلکه من همان روزی که گاو سفید خورده شد، قربانی شدم. بدین ترتیب، شیر توانست با ایجاد تفرقه میان گاوها، هر سه گاو را قربانی طمع ورزی‌هایش کند.

بنابراین، می‌توان این داستان را بدین شکل خلاصه کرد که جامعه بین‌المللی امروز کل "اسلام سیاسی" را نشانه رفته است و وقتی از اسلام سیاسی صحبت می‌کنیم، باید بدانیم که قدرت‌های استکباری هیچ فرقی میان سنی و شیعه، عرب و غیر عرب و ترک و ایرانی قائل نیست، بلکه تمامی مبارزانی را که در راستای "لا إله إلا الله" و "محمد رسول‌الله" مبارزه می‌کنند، هدف قرار می‌دهند؛ هر چند که پایبندی برخی از آن‌ها به اسلام کمتر از طرف‌های دیگر باشد. در واقع، دشمن می‌خواهد هر کدام از طرف‌های اسلامی را به تنهایی هدف قرار دهد و به صورت جداگانه هر کدام از گاوهای سفید، سیاه و قرمز را بخورد. لذا، ما باید با وحدت خود فرصت هرگونه غلبه دشمن بر اعضای امت اسلامی را از او سلب کنیم و اجازه ندهیم داستان «روزی که گاو سفید خورده شد، من قربانی شدم» برای ما تکرار شود.

برای این‌که بیش از پیش سیاه‌نمایی نکنیم، باید بگویم که عوامل گشایش و بهبود اوضاع در عقل جمعی نهفته است؛ هر چند که ما هم‌چنان نیازمند تلاش بیش‌تری در راستای تحقق وحدت هستیم. امروز به نظر می‌رسد که تمامی طرف‌ها در راستای وحدت و تفاهم بر اساس کاهش خسارت‌های وارد شده به تمامی طرف‌ها حرکت می‌کنند، اما متاسفانه قصد تغییر باورهای خود را ندارند. با این وجود، شاید وضعیت کنونی مقطعی از روند بهبود روابط میان برادران مسلمان امت باشد.

از خداوند متعال می‌خواهم که زمینه عزت و اعتلای امت اسلامی و به ویژه جمهوری اسلامی ایران را فراهم کرده و اعیاد آن‌را با خیر و برکت همراه کند. من هم به نوبه خود این عید را تبریک و شادباش عرض می‌کنم.»

انتهای پیام