پایان بی دستاورد ژنو 2

به گزارش ایرنا، مذاکرات سوری – سوری در ژنو که بعد از برگزاری کنفرانس ژنو 2، از روز شنبه هفته گذشته در مقر اروپایی سازمان ملل آغاز شده بود، عصر روز گذشته بدون نتیجه پایان یافت.

ولید المعلم وزیر خارجه سوریه روز گذشته بعد از پایان گفت و گوهای سوری –سوری در ژنو، اعلام کرد که این مذاکرات هیچ پیشرفت و دستاورد ملموسی نداشته است.

اخضر ابراهیمی نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه روز گذشته اعلام کرد دوربعدی مذاکرات سوری - سوری 21 بهمن ماه در ژنو برگزار می شود اما واقعیت این است که هنوز هیچ یک از طرف های سوری بطور رسمی برای حضور در دور آتی مذاکرات اعلام آمادگی نکرده اند و دور از انتظار نیست اگر سرنوشت دور آتی مذاکراتی که اخضر ابراهیمی زمان آن را 21 بهمن اعلام کرده است، به سرنوشت ژنو 2 دچار شود و برای مدتی طولانی به تاخیر بیفتد.

با وجود اراده جدی گروه مذاکره کننده دولت سوریه در ژنو برای انجام گفت و گوهای جدی با مخالفین ورسیدن به راه حلی برای بازگرداندن آرامش و ثبات در سوریه، گروه مذاکره کننده مخالفین که به ریاست احمد الجربا رهبر گروه موسوم به ˈائتلاف لی سوریهˈ به ژنو آمده بود، از انگیزه و اراده جدی و نیز استقلال کافی برای برای انجام مذاکرات سوری – سوری با نمایندگان دولت، برخوردار نبود و بدون درنظر گرفتن آنچه به صلاح ملت و کشور سوریه است، خواستار اجرای بیانیه ژنو یک براساس تفسیر کشورهای غربی - عربی حامی تروریست ها در سوریه بود.

وجود اختلافات عمیق میان گروه های متعدد در سوریه که به تحریک عوامل خارجی در مقابل دولت قانونی این کشور قرار گرفته اند، مساله ای است که به عقیم ماندن کنفرانس ژنو 2 کمک کرد. گروهی که به عنوان مخالفان سوریه در ژنو 2 حضور یافته بود، تنها نماینده گروه موسوم به «ائتلاف ملی سوریه» بود در حالی که بسیاری از گروه های مخالف در سوریه، این ائتلاف را قبول ندارند و این چند دستگی و تفرقه درمیان مخالفین، خود از عوامل موثر در شکت ژنو 2 بود.

جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و اکثریت وزیران خارجه 40 کشور شرکت کننده در کنفرانس ژنو 2، در این کنفرانس تاکید داشتند که بیانیه ژنو باید اجرا شود و بر اساس آن بایستی در سوریه دولت انتقالی تشکیل شود. وزیر خارجه آمریکا در سخنان خود در ژنو 2 تاکید کرد که بشار اسد نباید جایگاهی در دولت انتقالی داشته باشد حال آنکه این موضوع اصلا در بیانیه ژنو یک مورد اشاره قرار نگرفته است.

اگرچه تشکیل دولت انتقالی در سوریه، یکی از بندهای بیانیه ژنو یک است اما این بیانیه صرفا به این موضوع محدود نمی شود و موضوعات مهم تری از جمله مقابله با تروریسم و توقف خشونت ها در سوریه است؛ موضوعی که در ژنو 2 از سوی مخالفین و حامیان آنان کاملا و تعمدا مغفول ماند.

با توجه به تاکید فراوان آمریکا و هم پیمانانش در ژنو 2 برای تشکیل دولت انتقالی در سوریه، می توان ژنو 2 را به صحنه تلاش واشنگتن به برکناری اجباری رییس جمهوری قانونی سوریه و انحلال دولت قانونی دمشق تعبیر کرد.

ترکیب کشورهای شرکت کننده در ژنو 2 که به اصطلاح برای حل بحران و مشکلات مردم سوریه دور هم جمع شده بودند، خود حکایت از این داشت که هدف از برگزاری این ژنو ، نه کمک به حل واقعی بحران سوریه، بلکه تلاش برای دامن زدن به آن و فراهم کردن زمینه سقوط دولت قانونی و برکناری رییس جمهور برخاسته از رای مردم آن کشور است.

علاوه بر آمریکا، انگلیس، فرانسه و برخی دیگر از هم پیمانان غربی آمریکا که به صراحت اعلام کرده اند که از تروریست های سوریه، حمایت مالی و تسلیحاتی می کنند و حتی نیروی انسانی در اختیارشان قرار می دهند؛ حضور کشورهایی مثل عربستان سعودی و قطر به عنوان اصلی ترین حامیان منطقه ای تروریست ها درسوریه در کنفرانس یاد شده و همچنین مانع تراشی در برابر حضور تاثیر گذار ایران در این کنفرانس نشان داد که چه اهداف پلیدی در پس پرده خوش نقش و نگار ژنو 2 برای سوریه طراحی شده است.

اصرار حامیان تروریست ها در سوریه بر حضور نیافتن ایران در ژنو 2، یکی دیگر از نشانه های شکست کنفرانس ژنو 2 پیش از برگزاری آن بود. طرف های غربی و آمریکایی در کنفرانس ژنو 2 برای محقق کردن اهداف خود ، کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل را وادار کردند تا دعوت رسمی خود را از تهران برای حضور در این کنفرانس پس بگیرد و فشار بر آقای دبیرکل به حدی بود که او حاضر شد تا اعتبار خود و سازمان ملل را زیرپا گذاشته و دعوت رسمی از ایران را لغو کند.

کنفرانس ژنو 2 و یک هفته مذاکرات سوری-سوری بعد از این کنفرانس، اگرچه دستاوردی در جهت کمک به حل بحران سوریه و کاستن از رنج ها و مصائب مردم این کشور به دنبال نداشت اما تجربه ای بود که نشان داد مادامی که این گونه نشست ها بدون حضور کشورهای اثر گذار منطقه و بر روی ریل طراحی شده از سوی حامیان تروریست ها حرکت کند، جز دامن زدن به ناآرامی ها و خشونت در سوریه، نتیجه دیگری نخواهد داشت.

از: محمدرضا منافی

سیام**1723**1572