یک استاد حقوق بین‌الملل: علت بروز تمامی مخاصمات در جهان، نابرابری است

یک استاد حقوق بین‌الملل تاکید کرد که علت بروز تمامی مخاصمات و بر هم خوردن صلح در جهان، وجود نابرابری است.

به گزارش خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، علیرضا دیهیم عصر سه‌شنبه در میزگرد علمی "بررسی ابعاد پیوستگی قطعنامه جهان علیه خشونت با اسناد حقوقی بین‌المللی مربوط به حق بر صلح" که در کمیسیون حقوق بشر اسلامی ایران برگزار شد گفت: باید این موضوع را بررسی کنیم که آیا توسل به خشونت می‌تواند یک حق باشد یا خیر. هم‌چنین باید بررسی کنیم که آیا در جوامع اسلامی، انتقال یک تفکر غلط به سمت اعتقادات درست یکی از مصادیق حق و باطل است که باید با باطل جنگید یا خیر و یا راه دیگری وجود دارد. البته کسانی که این ایده را مطرح کرده‌اند گروه‌های مذهبی هستند و ظاهرا این اندیشه مد نظر فلاسفه اسلامی قرار گرفته است.

او افزود: باید در این میزگرد حق توسل به خشونت را از نگاه متفکران مذهبی و غیر مذهبی مورد بحث قرار دهیم.

این استاد حقوق بین‌الملل با بیان این که ملت ما در طول تاریخ همیشه قربانی رعایت نکردن صلح بوده است ادامه داد: آن چه که در منشور ملل متحد آمده است این است که در موارد گوناگون صلح به عنوان مفهوم جنگ نکردن شناخته شده و ملت‌ها از توسل به زور منع شده‌اند.

دیهیم افزود: طراحان منشور ملل متحد احترام به حقوق بشری را بزرگ‌ترین هدف خود دانستند به دلیل این که صلح در جامعه بین‌المللی پایدار شود و دولت‌ها با هم رابطه و همکاری داشته باشند. بنابراین صلح به معنای رابطه مسالمت‌آمیز نیست بلکه احترام به حقوق و آزادی دیگران است. به عنوان مثال در حقوق بین‌الملل حق بر صلح، به رسمیت شناخته شدن تمامی حقوق و آزادی انسان‌هاست.

وی یادآور شد: اولین معاهده بین‌المللی در سال 1928، توسل به زور در روابط بین‌المللی را ممنوع کرد. به طوری که بعد از جنگ جهانی اول، به کرات مشاهده می‌کنیم که کشور آلمان تحقیر شد و حق داشتن سلاح برای این کشور محدود شد و دولت آلمان پس از آن شروع به قدرتمند کردن خود کرد که در نهایت جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد. در واقع علت بروز تمامی مخاصمات و بر هم خوردن صلح در جهان، وجود نابرابری است و بسیاری از این خشونت‌ها به دلیل این است که افرادی متوسل به زور می‌شوند که احساس مظلوم بودن به آن‌ها دست می‌دهد.

دیهیم افزود: زمانی که به موضوعی مانند حق برخورد می‌کنیم، یک منظر آن حقوق بشر است که بر طبق آن دولت‌ها متعهد می‌شوند که در داخل قلمرو خود، از نگاه حقوق بشری با هر گونه توسل به خشونت مقابله کنند.

این استاد حقوق بین‌الملل تاکید کرد:‌ اگر می‌خواهیم قطعنامه جهان علیه خشونت را بررسی کنیم باید یک نگاه تحلیلی و زیربنایی به آن داشته باشیم و این موضوع را مشخص کنیم که در بررسی این قطعنامه ما به دنبال چه هستیم. در واقع ما باید ببینیم که مسوولان و کشورهای در حال توسعه دنبال چه نوع خط مشی‌ای هستند آیا آن‌ها نگاه جامع‌الاطراف به موضوع دارند یا وفاق عمومی. بنابراین تفاوت ما با کشورهای غربی در این زمینه است که کشورهای غربی به موضوع خشونت به عنوان یک امر سیاسی نگاه می‌کنند ولی ما نگاه تحلیلی به موضوع داریم.

انتهای پیام