ناکامی ژنو2 برعهده کیست؟

ژنو2 اگر به نتیجه نرسد که بعید است با این حجم از اختلافات راه به جایی برد آن وقت علت ناکامی به گردن چه طرفی خواهد افتاد؟ اگر ایران شرکت می کرد عربستان ومخالفان سوری یقیناًً مسئولیت آن را متوجه جمهوری اسلامی می کردند.
«دعوت کردن یا نکردن ایران» به نشست ژنو2، مساله‎ای است که طی یکی دو ماه گذشته از سوی طرف‎های درگیر در بحران سوریه به صورت گسترده‎ به آن پرداخته شد.
این مساله به نقش ایران در تحولات منطقه به‌خصوص تحولات مربوط به بحران سوریه باز می‌گردد. بحث برگزاری نشست ژنو2 فضای زیادی به خود اختصاص داد و اهمیت آن حتی از بحث مربوط به ژنو یک نیز بیشتر شد. ظاهرا طرف‎های بین‌المللی به این نتیجه رسیده‌اند، بحران سوریه راه‌حل نظامی ندارد و باید از طریق گفت‌وگوهای سیاسی میان مخالفان و دولت بشار اسد این مساله حل و فصل شود. این بحران، فراتر از بحث داخلی و مرزهای سوریه است و همه دولت‌های تاثیرگذار در منطقه و جهان در حل آن نقش دارند. بنابراین اگر قرار است این نشست به نتیجه برسد همه دولت‎ها باید نقش تاثیرگذار داشته باشند. در این میان نقش ایران در مقایسه با برخی کشورها که در این اجلاس حضور خواهند داشت، بسیار پررنگ تر و اثرگذارتر است. به همین دلیل نیز قدرت‎های بین‌المللی و اروپایی نباید با حضور ایران در اجلاس ژنو2 مشکلی داشته باشند. تنها طرفی که با حضور ایران در این نشست مخالف بوده و هست، عربستان سعودی است. از ابتدا نیز این کشور تلاش داشت برای حضور ایران در این نشست مانع‌تراشی کند. زیرا به دنبال حضور ایران در ژنو2، کفه تعادل به سمت محور روسیه و سوریه سنگین خواهد شد و این مساله‎ای است که عربستان از آن می‌هراسد. از دیگر سو بان‌کی‌مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، نیزاین واقعیت را می داند و در صحبت‌هایش به این مساله اشاره کرده که ایران در سوریه به دنبال ثبات و آرامش است، یعنی دقیقا خلاف آنچه طرف مقابل یعنی عربستان دنبال می‎کند بگذریم که در عمل بگونه ای دیگر نشان می دهد.عربستان دنبال بازگشت امنیت واستقرار در سوریه نیست منافعش در تخریب  و بی ثباتی است. باید توجه داشت امروز وضعیت دولت بشار اسد نسبت به گذشته  بهتر شده است؛ زیرا هم در صحنه سیاسی و هم در میدان منازعات، سوری‌ها شرایط مطلوب‏تری در مقایسه با مخالفان دارند. پیش از این بسیاری از کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‎ای بحث کنار رفتن بشار اسد را پیش شرط قرار داده بودند اما در شرایط کنونی دیگر نمی‌توانند دولت اسد را انکار کنند. اکنون نه تنها این پیش‌شرط مطرح نیست بلکه حضور سوریه در مذاکرات به عنوان یک شرط تشکیل ژنو2 بیان شده‌ است. در نهایت باید توجه داشت، برخلاف برخی صحبت‎هایی که بیان می‎شود، مهم‌ترین مساله‎ای که در توافق ژنو یک عنوان شد بحث تشکیل دولت انتقالی در سوریه با حضور همه گروه‌ها بود. آن زمان روسیه بسیار ایستادگی کرد تا بندی در این توافق‌نامه مبنی بر حضور نداشتن اسد در دولت آینده، نگنجانند. جمهوری اسلامی ایران نیز رسماً با مصوبات ژنو یک مخالفت نکرده بلکه آن را به عنوان پیش شرط تحمیلی برای حضور در ژنو2 نمی پذیرد. مخالفان نیز نمی‌توانند ایران را مجبور کنند مصوبات اجلاسی که در آن حضور نداشته بپذیرد. همچنان‌که دولت سوریه نیز آن مصوبات را نپذیرفته و اکنون در نشست شرکت کرده است والبته قرار است  مسائلی چون ناامنی و بحث تروریست‌ها را مطرح کند. تروریست ها و گروه های افراطی که  نقش آفرین اصلی منازعات مسلحانه در داخل هستند این نشست را تحریم کرده وکمر به نابودی سوریه بسته اند. به هرصورت تا زمانی که هرطرف آهنگ خود را می نوازد نشانه ها حکایت از ادامه بن بست در سوریه است.