غرب خواستار محدودیت‎های هسته‎ای برای ایران به مدت حداقل یک دهه است/ توافق موقت تمدید خواهد شد

به گزارش خبرگزاری مهر، مارک فیتزپاتریک مدیر "برنامه عدم اشاعه و خلع سلاح موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک IISS"، در مقاله‎ای که قرار است در شماره فوریه-مارس 2014 نشریه Survival به چاپ برسد، با اشاره به برخی از اصلی‎ترین تعهدات امضا کنندگان توافق ژنو، متذکر شده اجرائی شدنِ توافق باعث اختلال در فعالیت کسانی شده است که بدنبال تصویب تحریم‎های جدید در سنای آمریکا هستند.

وی می‎نویسد: "با حمایت علنی توسط 59 نفر از 100 سناتور، از جمله 16 نماینده دموکرات، طرح فوق که توسط رابرت منندز (رئیس کمیته روابط خارجی سنا) و مارک کرک (جمهوری خواه) ارائه شده است، باعث نگرانی دولت اوباما شده بود که امکان فعالیت سیاسی را از دست بدهد. هدف از طرح، رساندنِ صادرات نفت ایران به تقریباً صفر ظرف 2 سال، تعیین محدودیت‎ها در زمینه دیگر صنایع و ایجاد محدودیت در زمینه قدرت رئیس جمهور در اعمال تخفیف [در مورد تحریم‎ها]‎ است."

فیتزپاتریک می‎افزاید: "شاید سناتورهایی که از طرح منندز-کرک حمایت می‎کنند، این ادعا را باور داشته باشند که بازی کردنِ نقش "پلیس بد"، باعث تقویت دولت در برابر ایران شده باشد، اما باراک اوباما نگران این است که نتیجه معکوس داشته باشد. طبیعی است که ایران قانون تحریم‎های جدید را به عنوان نقض توافق موقت که بر اساس تعلیق تحریم‎ها در برابر تعلیق قابلیت‎های هسته‎ای در نظر بگیرد."

مدیر اندیشکده انگلیسی IISS همچنین در زمینه طرحی که در پاسخ، نمایندگان مجلس دارند نوشته شده که باعث تشدید تنش میان دو طرف بشود.

به نوشته وی، پس از این که سخنگوی کاخ سفید طرح سنا را "رای به جنگ" نامید و روز 16 ژانویه اوباما در جمع نمایندگان دموکرات‎های به صحبت پرداخت، برخی از امضا کنندگان دچار تردید شده‎اند. اما "هری رید" رهبر اکثریت سنا بر این طرح پافشاری می‎کند. مجلس نمایندگان که تحت کنترل جمهوری خواهان است نیز با تصویب مجدد تحریم‎ها، به دنبال اعمال فشار بر سنا هستند.

حمایت از اسرائیل؛ هدف امضاکنندگان

فیتزپاتریک اعتراف می‎کند نمایندگان دموکرات سنا که طرح منندز-کرک را امضا کرده‏‎اند، برای حمایت از رژیم صهیونیستی و لابی‎هایش دست به این اقدام زده است.

وی می‎افزاید: "در حالی که بیشتر رسانه‎های آمریکایی و حتی دشمنان ایران، در سرمقاله‎های خود آورده‏‎اند که باید به دیپلماسی فرصت داد، اما نمایندگان آمریکایی چندان به این مساله به صورت عمیق فکر نمی‎کنند [به آن اعتقاد ندارند]."

از سوی دیگر، استیفن لندمن، نویسنده آمریکایی روز سه شنبه در گفتگو با خبرنگار مهر، نقش بسیار زیاد لابی صهیونیستی آیپک در ارائه طرح فوق، را تشریح کرد.

وی گفت با نزدیک شدن به انتخابات سنای آمریکا که قرار است سال جاری میلادی برگزار شود، نمایندگان برای تبلیغات‎ نیاز به مبالغ بالایی دارند که برای تامین آن، امید به جلب حمایت لابی فوق دارند و باید منتظر تشدید موضع‎گیری‎های اینچنینی در ماه‎های آینده باشیم.

لندمن تاکید کرد نباید توجه چندانی به نظرسنجی‎هایی که در این زمینه در آمریکا صورت می‏‎گیرد کرد زیرا نمایندگان تنها به خواست این لابی اهمیت می‎دهند.

این کارشناس مسائل بین‎الملل از بی‎اطلاعی اکثریت آمریکایی‏‎ها از پشت پرده تصمیم سازی‎های کلان واشنگتن خبر داد.

وی مردم آمریکا را تحت بمباران تبلیغاتی رسانه‎هایی دانست که تحت کنترل هواداران صهیونیسم هستند. با وجود تلاش‎های کارشناسان مستقل آمریکا، آنها نتوانسته‎اند در فضای کلی آمریکا تاثیر شگرفی بگذارند.

در ادامه تحلیل نشریه Survival تنها خطر را برای روند مذاکرات هسته‎ای را "پلیس‎های بد آمریکایی و اسرائیلی" نداسته، و علاوه بر تاثیر بد تصویب طرح مجلس ایران، عملی شدنِ پروژه "نفت در برابر کالا" میان تهران و مسکو را نگران کننده دانست. نویسنده تاثیر چنین اقداماتی را "غیرقابل برگشت" دانست.

فیتزپاتریک این گفته اوباما که رسیدن به یک توافق جامع را 50-50 دانسته بود، را بسیار خوشبینانه دانست. وی می‎افزاید: "برای آمریکا، انگلیس و فرانسه؛ لازمه رسیدن به یک توافق نهایی حذف مقدار قابل توجهی از قابلیت هسته‎ای ایران است. حداقل، تهران باید تعداد سانتریفوژهای خود را به 3 الی 4 هزار عدد (در مقایسه با 19 هزار کنونی) کاهش دهد و تاسیسات غنی‌سازی فوردو را تعطیل کند. [علاوه بر این] یا باید جایگزینی برای رآکتور اراک برای تولید ایزوتوپ‎های دارویی پیدا کند یا آنکه در طرح خود تغییراتی ایجادی کند تا مطابق با عدم اشاعه [سلاح هسته‎ای] باشد. غرب خواستار چنین محدودیت‎هایی حداقل به مدت یک دهه است. از سوی دیگر، ایران تاکنون با شدت در برابر بستن هرگونه تاسیسات یا تجزیه سانتریفوژها، مقاومت کرده است. برای به عقب راندن برنامه هسته‎ای تا حدی که به این شرایط نزدیک باشد، تهران خواهان برداشتن تمام تحریم‎ها خواهد بود که به نظر می‎رسد کنگره آمریکا به هیچ وجه آن را نپذیرد."

وی همچنین با اشاره به صحبت یک مسوول سابق هسته‎ای کاخ سفید در کنفرانس ماه گذشته میلادی منامه، بهترین خروجی ممکن را تمدید مکرر توافق موقت دانست. این مدیر IISS پیش‎بینی می‌‎کند بر اساس این تمدیدها، هر بار محدودیت‎های برنامه هسته‎ای ایران افزایش خواهد یافت و کمی از تحریم‎ها هم برداشته می‎شود.

فیتزپاتریک مطلب خود را با این جمله به پایان می‎رساند که "حتی اگر به توافق جامع دست نیابند، همچنان دیپلماسی به حیات خود ادامه خواهد داد."