مرکز پژوهش ها: هنرهای نمایشی جایگاه شایسته ای در اقتصاد ملی ندارد

به گزارش ایرنا، دفتر مطالعات فرهنگی این مرکز در گزارشی به بررسی وضعیت هنرهای نمایشی از منظر اقتصادی پرداخت و اعلام کرد: هنرهای نمایشی که دربردارنده گونه های مختلفی است، به عنوان یکی از حوزه های قدیمی و موثردر بخش فرهنگ شناخته شده است.

با آنکه سیاست ها و قوانین موجود در کشور زمینه مساعدی برای نقش آفرینی اقتصاد فرهنگ در اقتصاد ملی فراهم آورده، اما این هنر به عنوان یکی از زیرمجموعه های فرهنگ تاکنون نتوانسته است در سطح کشور نقش مناسی را ایفا کند و جایگاه درخوری را در سیاستگذاری های مربوط به اقتصاد ملی به دست آورد.

بخشی از این ضعف ناشی از چالش هایی است که برآمده از شرایط محیطی (سیاسی ، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی) است و بخشی دیگر نیز از ویژگی های خاص این حوزه نشات می گیرد.

برای عبور از این چالش ها ضرورسی است، با ایجاد سیستم متمرکز گردآوری اطلاعات و داده های مربوط به صنعت هنرهای نمایشی، تعیین تئوری مناسب اقتصادی برای فعاللیت های فرهنگی و هنری، با حفظ و صیانت از محتواهای فرهنگی و هنری، توجه به منابع غنی دینی و ملی برای تولید آثار هنری که مورد توجه مخاطبان گسترده تری نیز قرار گیرد، قائل شدن شان و جایگاه مناسب برای هنرهای نمایشی در توسعه اقتصادی و افزایش سرانه ملی، هدایت کمک های دولتی به سمت توسعه زیرساخت های مربوط به صنعت هنرهای نمایشی و تمرکززدایی فعالیت ها از شهرهای بزرگ، به ویژه تهران و توزیع مناسب ابزار و تجهیزات مربوط به هنرهای نمایشی در کل کشور و کمک به پرورش استعدادهای موجود در شهرهای کوچک، به صنعت هنرهای نمایشی رونق بیشتری داده شود.

این گزارش می افزاید: مروری بر نقاط قوت و ضعف موجود در این هنر نشان می دهد که نقاط قوت بسیاری در کشور وجود دارند که به ما امکان تقویت اقتصاد هنرهای نمایشی را می دهند نقاط قوت هایی چون برخورداری از منابع غنی برای محتواهای نمایشی، وجود پایه ها و مبانی دینی – مذهبی و ملی برای هنرهای نمایشی، برخورداری از مزیت های خاص فرهنگی و هنری ایرانی در سطح جهان، حضور نیروی جوان مناسب و با استعداد در کشور، وجود مراکز آموزشی مختلف دولتی و غیردولتی هنری و... که شناخت آنها برای مواجهه مناسب با چالش هایی که برشمرده شدند، ضروری خواهد بود.

از سوی دیگر در ساختار کنونی سیاست های فرهنگی بیشتر معطوف به حضور پررنگ دولت در حوزه هنرهای نمایشی است.

با توجه به این رویکرد برخی از راهبردهایی که می توانند برای رونق و تقویت اقتصاد فرهنگ و به خصوص هنرهای نمایشی در سال حماسه اقتصادی مورد توجه قرار بگیرند در ذیل ارایه می شوند.

هر چند همه این وظایف بر عهده مجلس شورای اسلامی و نمایندگان محترم نیست، اما می توان انتظار داشت که در تدوین قوانین آینده یا هنگام نظارت بر عملکرد دستگاه های ذیربط، مواردی چون ایجاد سیستم متمرکز گردآوری اطلاعات و داده های مربوط به صنعت هنرهای نمایشی را در نظر گرفت.

تعیین تئوری مناسب اقتصادی برای فعالیت های فرهنگی و هنری، با حفظ و صیانت از محتواهای فرهنگی و هنری، توجه به منابع غنی دینی و ملی برای تولید آثار هنری که مورد توجه مخاطبان گسترده تری نیز قرار گیرد، قائل شدن شان و جایگاه مناسب برای هنرهای نمایشی در توسعه اقتصادی و افزایش سرانه ملی از دیگر پیشنهادهای مرکز پژوهش های مجلس است.

این مرکز در گزارش خود بر هدایت کمک های دولتی به سمت توسعه زیرساخت های مربوط به صنعت هنرهای نمایشی، به عبارتی؛ به جای کمک های بلاعوض به گروه ها و دسته های نمایشی ، روی آوردن به توسعه و تجهیز سالن های نمایشی با رویکرد مناسب سازی و در اختیار گروه ها و دسته ها قراردادن تاکید کرده است.

تمرکز زدایی فعالیت ها از شهرهای بزرگ، به ویژه تهران و توزیع مناسب ابزار و تجهیزات صنعت هنرهای نمایشی در کل کشور و کمک به پرورش استعدادهای موجود در شهرهای کوچک، نظارت و توجه جدی تر به اجرایی سازی مصوبات مختلفی که بر رونق صنعت تئاتر و به صورت عام هنرهای نمایشی تاثیر دارند و متناسب سازی هنرهای نمایشی مرسوم در کشور با شرایط قابل عرضه در سطح بین المللی در جهت دیپلماسی فرهنگی از دیگر پیشنهاد هایی است که کارشناسان مرکز پژوهش های مجلس برای بهبود وضعیت هنرهای نمایشی ارایه کردند.

سیانم**2025**1535