در مذاکرات هسته ای دیگران هم باید باشند؟

رامین مهمان پرست سخنگوی وزارت خارجه شخم خورده دوران دولت نهم و دهم گفته است به دلیل عدم مشارکت برخی کشورهای منطقه در مذاکرات هسته ای ایران با غرب این گفتگوها نتیجه بخش نبوده و باید این کشورها نیز در این مذاکرات شرکت کنند.

چندنکته در رابطه با ابن پیشنهاد :

پیشتر مشابه ابن پیشنهاد را یکی از کشورهای خلیج فارس نیز مطرح کرده بود.

تعداد طرف های مقابل ایران در واقع 6 کشور نیست. چرا که علاوه بر نمایندگان 5 کشور عضو دایمی شورای امنیت سازمان ملل متحد و آلمان، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز در این نشست ها حضور و ریاست تیم را برعهده دارد. 27 کشور عضو این اتحادیه هستند؛ یعنی گروه را باید 27+5+1 نامید.

اگر توجه داشته باشیم که نظام بین الملل پسا دوقطبی و پسا جنگ سرد یک نظام چندقطبی سلسله مراتبی منعطف است و در آن نقش آمریکا چه خوشمان بیاید یا نیاید برتر است و به همین دلیل بود که پس از تماس تلفنی اوباما با روحانی و دست دادن کری با ظریف و مذاکرات حاشیه ای توافقنامه موسوم به برنامه اقدام  ژنو در اوایل آذر ماه با همه قوت و ضعفهایش به نتیجه رسید.

تببین و تحلیل واقعیات نظام بین الملل براساس مولفه های قدرت اعم از نرم و سخت آن نشان میدهد که مذاکرات هسته ای در اولویت اول با امریکا باید انجام شود و نیازی به حضور کشورهای دست چندم منطقه ای که تاثیر آنچنانی در فرایندهای سیستم جهانی ندارند در این مذاکرات نیست، موضوعات مرتبط با سیستم بین الملل را باید با اعضای سیستمی این نظام و در اولویت با امریکا مذاکره نمود.

دادن نقش به کشورهایی که شایستگی این نقش را ندارند به سود ایران نیست و آنها را گستاخ می‌کند و کارتهایی اهدایی به دست آنها میدهد تا با ایران در جهت کسب منافع خود بازی کنند. اینها کشورهایی هستند که از عدم وجود تماس و رابطه بین ایران و آمریکا در 35سال گذشته سرمست بوده اند و بهره ها برده اند و اخیرا پس از مکالمه کوتاه تلفنی حسن و حسین در مسیر  هتل به فرودگاه در نیویورک در مهرماه 92 وارد شوک شده اند و نگران برقراری روابط تهران -واشنگتن هستند و درصدد به هم زدن بازی با استفاده از دلارهای نفتی و کارت های سوریه،هسته ای، ایران هراسی و شیعه هراسی هستند.