مادهٔ ۴۸۷
ديهٔ سقط جنين به ترتيب زير است:
۱. ديهٔ نطفه که در رحم مستقر شده بيست دينار.
۲. ديهٔ علقه که خون بسته است چهل دينار.
۳. ديهٔ مضغه که به‌صورت گوشت درآمده است شصت دينار.
۴. ديهٔ جنين در مرحله‌اى که به‌صورت استخوان درآمده و هنوز گوشت نروئيده است هشتاد دينار.
۵. ديهٔ جنين که گوشت و استخوان‌بندى آن تمام شده و هنوز روح در آن پيدا نشده يکصد دينار.
۶. ديهٔ جنين که روح در آن پيدا شده است اگر پسر باشد ديهٔ کامل و اگر دختر باشد نصف ديهٔ کامل و اگر مشتبه باشد سه ربع ديهٔ کامل خواهد بود.
مادهٔ ۴۸۸
هرگاه در اثر کشتن مادر، جنين بميرد و يا سقط شود ديهٔ جنين در هر مرحله‌اى که باشد بايد بر ديهٔ مادر افزوده شود.
مادهٔ ۴۸۹
هرگاه زنى جنين خود را سقط کند ديهٔ آن را در هر مرحله‌اى که باشد بايد بپردازد و خود از آن ديه سهمى نمى‌برد.
مادهٔ ۴۹۰
هرگاه چند جنين در يک رحم باشند به عدد هر يک از آنها ديهٔ جداگانه خواهد بود.
مادهٔ ۴۹۱
ديهٔ اعضاء جنين و جراحات آن به نسبت ديهٔ همان جنين است.
مادهٔ ۴۹۲
ديهٔ سقط جنين در موارد عمد و شبه‌عمد بر عهدهٔ جانى است و در موارد خطاى محض بر عاقلهٔ او است خواه روح پيدا کرده باشد و خواه نکرده باشد.
مادهٔ ۴۹۳
اگر در اثر جنايت چيزى از زن ساقط شود که منشاء انسان بودن آن طبق نظر پزشک متخصص ثابت نباشد ديه و ارش ندارد لکن اگر در اثر آن صدمه‌اى بر مادر وارد شده باشد برحسب مورد جانى محکوم به پرداخت ديه يا ارش خواهد بود.