طبق بررسى‌هائى که شده ميزان پروتئين قابل جذب مورد احتياج بدن در شبانه‌روز در اشخاص بالغ و سالم عبارت است از: ۱ گرم براى هر کيلوگرم وزن بدن است و اين موقعى است که نياز بدن از لحاظ مواد قندى و چربى در حدّ لازم تأمين شده باشد تا پروتئين صرف نيازهاى ساختمان و نوسازى سلول‌هاى بدن شوند ولى بايد دانست که ميزان در شرايط مختلف اقليمى يا فصلى يا وضع بدن مانند خواب، استراحت، فعاليت عضلاني، سن، فعاليت بعضى غدد داخلى مخصوصاً غدهٔ تيروئيد متغير است.
گايتون مى‌نويسد:
بدن انسان داراى ۷۵ تريليون سلول است که مى‌تواند بى‌نهايت زنده بماند و در بيشتر موارد مى‌تواند حتى خود را تکثير کند به شرطى که مايعات اطراف آن محتوى غذائى مناسب باشند و فراوان‌ترين اين ماده بعد از آب در بيشتر سلول پروتئين‌ها هستند که به‌طور طبيعى ۱۰ تا ۲۰ درصد تودهٔ سلولى را تشکيل مى‌دهند. حدود ۳۰ گرم از پروتئين‌هاى بدن هر روز تجزيه شده و براى تأمين انرژى به مصرف مى‌رسد بنابراين کليهٔ سلول‌ها بايستى به تشکيل پروتئين‌هاى جديد ادامه دهند که جاى پروتئين‌هاى تجزيه شده را بگيرد و براى اين منظور مقدارى پروتئين در رژيم غذائى موردنياز است. يک انسان متوسط مى‌تواند به شرطى که مقدار پروتئين خورده شده بيشتر از ۳۰ تا ۵۵ گرم در هر روز باشد (۱) ذخاير پروتئينى خود را در حدّ طبيعى حفظ کند.
انرژى آزاد شده از متابوليسم يک گرم پروتئين متوسط رژيم غذائى در جريان اکسيداسيون آن به انيدريدکربنيک و آب و اوره ۳۵/۴ کالرى بزرگ است و انرژى آزاد شده از هر گرم کربوهيدرات در جريان اکسيداسيون آن به انيدريدکربنيک و آب ۱/۴ کالرى بزرگ و انرژى آزاد شده از هر گرم چربى ۳/۹ کالرى بزرگ است و اين مواد مختلف از نظر درصد جذب از لولهٔ گوارش نيز متفاوت است به اين معنى که حدود ۹۲ درصد پروتئين و ۹۸ درصد کربوهيدرات و ۹۵ درصد چربى از لولهٔ گوارش جذب مى‌شود.
(۱) .گايتون در بخش ديگر کناب خود براى اطمينان خاطر و براى جبران از دفع پروتئين از بدن معمولاً تا ۷۵ گرم پروتئين در روز توصيه کرده است و در بى‌غذائى که چربى‌هاى ذخيره شروع به تمام شدن مى‌کند از اين حد هم بيشتر توصيه کرده است.
يک فرد آمريکائى متوسط حدود ۱۵ درصد انرژى خود را از پروتئين و حدود ۴۵ درصد از کربوهيدرات‌ها و حدود ۴۰ درصد از چربى‌ها دريافت مى‌کند و در بيشتر قسمت‌هاى ديگر جهان مقدار انرژى به‌دست آمده از کربوهيدرات‌ها بسيار زيادتر از انرژى به‌دست آمده از مجموع پروتئين‌ها و چربى‌ها است در واقع گفته مى‌شود که در مغولستان انرژى دريافت شده از مجموع پروتئين‌ها و چربى‌ها بيشتر از ۱۵ تا ۲۰ درصد نيست (فيزيولوژى پزشکى خلاصهٔ صفحات ۱۹۰۳ و ۱۹۰۴ و بخش‌هاى ديگر). چربى‌ها نيز از هيدروژن، کربن و اکسيژن ترکيب يافته و فرقى که با هيدروکربن‌ها و پروتئين‌ها دارد آن است که مقدار کربن و هيدروژن آن بيش از آنها است و بدن چربى‌ها را به‌صورت اسيدهاى چرب و کربوهيدرات‌ها را به‌صورت گلوکز پس از روندهاى مقدماتى هضم دريافت مى‌دارد. کربوهيدرات‌ها سريع‌تر از مواد چربى‌ها و پروتئين‌ها مى‌سوزد و توليد انرژى مى‌کند از اين جهت موجب ذخيزهٔ مواد پروتئينى و چربى مى‌شود و چربى‌ها نيز زودتر از مواد پروتئينى مى‌سوزد و توليد انرژى مى‌کند (سوخت بدن حرارتى ايجاد مى‌کند که آن حرارت مى‌تواند در مدت ۷۰ دقيقه نيم ليتر آب را به جوش بياورد و از غذائى حاصل مى‌شود که از هيدرات دوکربن يا چربى به‌دست مى‌آيد - گايتون).
گايتون براى انرژى موردنياز فعاليت‌هاى روزانه مى‌نويسد:
هرگاه شخص متوسطى با وزن ۷۰ کيلوگرم تمام روز در رختخواب بخوابد حدود ۱۶۵۰ کالرى بزرگ انرژى مصرف مى‌کند خوردن غذا مقدار انرژى مصرف روزانه را حدود ۲۰۰ کالرى بزرگ بيشتر افزايش مى‌دهد لذا همان شخص که در رختخواب خوابيده و غذا نيز مى‌خورد تقريباً ۱۸۵۰ کالرى بزرگ در هر شبانه‌روز نياز دارد. هرگاه شخصى در تمام مدت روز در يک صندلى بنشيند نياز کل روزانهٔ او به انرژى به ۲۰۰۰ تا ۲۲۵۰ کالرى بزرگ مى‌رسد. بنابراين، مى‌توان فرض کرد که مقدار انرژى موردنياز روزانه براى زنده ماندن (يعنى فقط براى اعمال ضروري) حدود ۲۰۰۰ کالرى بزرگ است.
جدول مصرف انرژى در ساعت در فعاليت‌هاى مختلف براى يک مرد ۷۰ کيلوئي ميزان مصرف انرژى براى انجام فعاليت‌هاى مختلف را نشان مى‌دهد. چنان‌که ملاحظه مى‌شود انرژى موردنياز براى بالا رفتن از پله حدود ۱۷ برابر خوابيدن است. به‌طور عموم در طى ۲۴ ساعت يک کارگر مى‌تواند تا ۵/۳ برابر متابوليسم (ميزان متابوليسم پايه به معنى مصرف انرژى در بدن در هنگام استراحت مطلق اما در حال بيدارى است - گايتون - ۱۸۷۳) پايه انرژى مصرف کند.
جدول مصرف انرژى در ساعت در فعاليت‌هاى مختلف براى يک مرد ۷۰ کيلو گرمى
| نوع فعاليت | کالرى بزرگ در ساعت | ||||
| خوابيدن | ۶۵ | ||||
| دراز کشيدن به حالت بيدار | ۷۷ | ||||
| نشستن در حال استراحت | ۱۰۰ | ||||
| ايستادن در حال استراحت | ۱۰۵ | ||||
| لباس پوشيدن و لباس کندن | ۱۱۸ | ||||
| خياطى | ۱۳۵ | ||||
| ماشين‌نويسى سريع | ۱۴۰ | ||||
| ورزش سبک | ۱۷۰ | ||||
| راه رفتن آهسته (۴ کيلومتر در ساعت) | ۲۰۰ | ||||
| نجارى، فلزکارى، رنگرزى صنعتى | ۲۴۰ | ||||
| ورزش فعال | ۲۹۰ | ||||
| ورزش سنگين | ۴۵۰ | ||||
| اره کردن چوب | ۴۸۰ | ||||
| شنا کردن | ۵۰۰ | ||||
| دويدن (۵/۸ کيلومتر در ساعت) | ۵۷۰ | ||||
| ورزش بسيار سنگين | ۶۰۰ | ||||
| راه رفتن بسيار تند (۵/۸ کيلومتر در ساعت) | ۶۵۰ | ||||
| بالا رفتن از پله | ۱۱۰۰ | ||||
- سن :
ميزان متابوليسم کودک به نسبت جثه‌اش تقريباً دو برابر يک شخص مسن است زياد بودن ميزان متابوليسم درکودکان ناشى از سرعت زياد واکنش‌هاى سلولى و همچنين قسمتى ناشى از سنتز مواد سلولى و رشد بدن است که به مقادير متوسطى انرژى نياز دارد.
- هورمون تيروئيد :
هنگامى که غدهٔ تيروئيد مقادير حداکثرى تيروئيد ترشح مى‌کند ميزان متابوليسم گاهى تا صددرصد از حد طبيعى بالاتر مى‌رود. از طرف ديگر فقدان (کامل ترشح تيروئيد ميزان متابوليسم را به ۵۰ تا ۶۰ درصد مقدار طبيعى کاهش مى‌دهد اين اثرات را مى‌توان به سهولت به‌وسيلهٔ عمل اصلى تيروکسين که زياد کردن سرعت انجام تقريباً تمامى واکنش‌هاى شيميائى در کليهٔ سلول‌هاى بدن است توجيه کرد.
بعد از صرف يک وعده غذا ميزان متابوليسم افزايش مى‌يابد. معتقد هستند که اين امر تا حدود مختصرى ناشى از واکنش‌هاى شيميائى مختلف مربوط به هضم، جذب و ذخيرهٔ غذا در بدن است اما علت اصلى آن عمل تحريکى مستقيم بعضى از اسيدهاى آمينه، مشتق از پروتئين‌هاى موجود در غذاى خورده شده بر روى روندهاى شيميائى سلولى است .