اسید آمینه
- موضوع
- صنعت
- واژه نامه
- فرهنگ صنایع غذایی
- واژه فارسی
- اسید آمینه
- واژه انگلیسی
- Amino acid.
- توضیحات
- دسته‌ای از اسیدهای آلی که حاوی یک یا چند گروه با بناین آمین (NH۲-) و دست کم یک بنیان کربوکسیل (COOH-) هستند. بعضی اسیدهای آمینه؛ مثل ، سیستین و مستیونین حاوی گوگرد (ُS) هستند (اسیدهای آمینه گوگرددار). تعداد زیادی از اسیدهای آمینه در یک طرح مشخص به‌هم می‌پیوندند و تشکیل یک مولکول پروتئین می‌دهند. حدود ۲۳ اسید آمینه وجود دارد که واحدهای ساختمانی پروتئین‌ها به‌شمار می‌آیند. تعدادی از آنها «اسیدهای آمینه ضروری» خوانده می‌شوند ، زیرا بدن قادر به ساختن آنها نیست یا میزان ساخته شدن این اسیدها توسط بافت‌های بدن کفایت نیاز بدن را نمی‌کند. دسته دیگر «اسیدهای آمینه غیرضروری» نامیده می‌شوند ، زیرا بدن قادر است به اندازه نیاز خود آنها را از مواد اولیه بسازد. بنابر این در تغذیه ، اسیدهای آمینه ضروری باید در جیره غذائی موجود باشند ، ولی نیازی به افزودن یا موجود بودن اسیدهای آمینه غیرضروری در غذاهای انسانی یا حیوانی نیست. از بین تمام حیوانات ، نشخوارکنندگان (گاو ، گوسفند ، بز ، گاومیش و غیره) به‌وجود اسیدهای آمینه ضروری در جیره غذائی خود نیاز ندارند ، زیرا جمعیت میکروبی مستقر در شکمبه این حیوانات ، قادر است مواد ازته غیرپروتئینی را به مصرف رشد و تکثیر خود برساند و پروتئین میکروبی که به همراه سایر مواد غذائی وارد روده کوچک این حیوانات می‌شود ، حاوی تمامی اسیدهای آمینه مورد نیاز حیوان است که در واقع حیوانات نشخوارکننده اسیدهای آمینه ضروری خود را با هضم پروتئین میکروبی به‌دست می‌آورند. به‌عبارت دیگر ، هر نوع منبع ازته (پروتئینی یا غیرپروتئینی) در جیرۀ غذائی نشخوارکنندگان توسط جمعیت میکروبی شکمبه به پروتئین میکروبی تبدیل می‌شود. به‌همین دلیل مصرف منابع پروتئینی ارزشمند و گران‌قیمت که مرغوبیت پروتئین آنها از پروتئین میکروبی بیشتر باشد؛ مثل ، پودر ماهی ، پودر گوشت ، کنجالۀ سویا و غیره در جیره غذائی نشخوارکنندگان تقریباً اسراف به‌حساب می‌آید ، زیرا منابع پروتئینی مرغوب نیز مشابه منابع پروتئینی نامرغوب یا منابع ازتۀ غیرپروتئینی در شکمبۀ این حیوانات به پروتئین میکروبی تبدیل می‌شوند.