رودخانهٔ اترک که يکى از طويل‌ترين رودخانه‌هاى ايران محسوب مى‌شود از ارتفاعات شمال خراسان سرچشمه گرفته و پس از مشروب ساختن دشت‌هاى قوچان، شيروان، بجنورد، و الحاق چندين شعبهٔ مهم به آن و عبور از مراوه‌تپه، درچات به رودخانهٔ سومبارکه در خاک کشور ترکمنستان جريان دارد ملحق و مرز مشترک ايران و ترکمنستان را تشکيل مى‌دهد. اين رودخانه پس از وارد شدن به استان گلستان در ناحيهٔ شرقى قازان‌قايه و پس از عبور از مراوه‌تپّه و دشت چات و خيرخواجه در جوار روستاى مرزى داشلى‌برون با ايجاد دريچه‌اى به دو شاخه تقسيم شده که يک شاخهٔ آن وارد کشور ترکمنستان و شاخهٔ ديگر از داخل خاک ايران به تالاب‌هاى بين‌المللى الماگل، آجى‌گل و آلاگل هدايت و پس از مشروب ساختن تالاب‌هاى مورد بحث و زمين‌هاى زراعى اطراف، به درياى خزر مى‌ريزد.
سطح کل حوزهٔ آبريز رودخانهٔ اترک، در حدود سى‌هزار کيلومتر مربع برآورد شده است و از لحاظ طبيعى و جغرافياى سياسى مى‌توان اين رودخانه را به سه قسمت زير تقسيم کرد:
اترک داخلي: آن قسمت از رودخانهٔ اترک است که در داخل ايران جريان دارد.
اترک خارجي: يکى از شعبات اترک که در داخل کشور ترکمنستان جريان دارد.
اترک مشترک: آن قسمت از رودخانهٔ اترک که مرز مشترک ايران و ترکمنستان را تشکيل مى‌دهد.
آن بخش از حوضهٔ آبريز رودخانهٔ اترک که از ارتفاعات شمال شرقى قوچان سرچشمه گرفته و پس از پيوستن چندين شاخهٔ مهم، تا حدود شرقى روستاى قازان‌قايه بخش مراوه‌تپّه به نام اترک بالائى و اترک ميانى نيز ناميده مى‌شود، ولى آن قسمت از اترک يعنى از شرق قازان‌قايه به دشت‌هاى استان گلستان تا درياى خزر به نام اترک پائين معروف است. در اين بخش از اترک، به جز رودخانهٔ سومبار، شاخهٔ مهم ديگرى به رودخانه نمى‌پيوندد.
حوضهٔ غرب قره‌سو
در واقع يکى از حوضه‌هاى کوچک استان است که رودهاى آن هر يک به‌طور مستقل به خليج گرگان مى‌ريزد.