قِصه ای یا غُصه ای از فوتبال *عباس رضوی

لیگی که بی حوصلگی، بی طراوتی، ناپویائی از سر و روی مغازه آن می بارد تا جایی که فوتبال دوستانی که سالها دوستدار و عاشق جنس این مغازه بودند با حسرت، سر خورده، ناامید و بی انتظار به این مغازه نا موفق و خالی و رو به ورشکستگی می نگرند.
بیشتر باشگاه ها در زد و بند ها عشق را گم کرده اند؛ دل سوزان را سوز و توانی برای جان دادن به این پیکر نحیف شده فوتبال نیست و دیگر فوتبال را نمی شود از دست سود جویان و تاجران ناآگاه رهای کرد. ما هم در بی تفاوتی خو گرفته و خود را به آنچه که «پیش آید، خوش آید، قانع می کنیم.
گزارش پایانی سالیانه این مغازه فوتبالی با اعلام اقلام هزینه های پرداخت شده تمام می شود ولی گواهی صحت یا عدم صحت این ارقام را بخدا می سپاریم. پرسش های بی پاسخ همیشگی چون کالایی بی خریدار در قفسه های کهنه مغازه فوتبال ما باقی می ماند و خاک می خورد. تکرار تکراری پرسش هایی چون چگونگی هویت باشگاه ها، سازندگی در باشگاه ها، شفاف سازی درآمد های فوتبال، تکلیف تیم های ملی و... هم دیگر از حوصله گفتن خارج شده است.
نتایج ضعیف تیم های فوتبال اعم از تیم های ملی و باشگاه ها درسطح فوتبال متوسط آسیا هم برای همه عادی شده است.
داستان به کار گیری و تعویض مربیان تیم های ملی هم بدون رعایت چهار چوب ها حکایت دیدن سریالی های سر در گم و ناتمام را پیدا کرده است.
فوتبال ما در این موقعیت دشوار اقتصادی هنوز گرفتار تار عنکبوتی واسطه هاست و بدهی های ایجاد شده آنان برای عقد قراداد های نا مشخص بازیکنان درجه 3 خا رجی هم قوزی بر بالای همه قوز هاست. از رهگذر این خیر و شر، مربیان خارجیِ رنگ و لعاب داده که در کشور خود سال هاست جایی برای جولان نداشته اند چون بختکی نشسته بر بهترین تیمهای فوتبال ما رها شدنی نیستند و از وجود آنان هم فوتبال ما صاحب سبک یا آموخته ای نشده است .
بیاید فوتبال را پاک کنید، پاک اداره کنید، پاک بسازید، بدون بضاعت مالی حتی با فقر هم می شود به فوتبال این سرزمین درسطح آسیا اعتقاد و اعتبار داد. در بستر شفاف و زلال این پاکی مردم حقیقت سازندگی و پیروزی ها و شکست ها را در می یابند .
-------------------
کارشناس فوتبال