تویی که نمی‌شناختمت!/دریغ‌نامه‌ای برای محمدابراهیم سلطانی‌فر

زنده‌یاد محمدابراهیم سلطانی‌فر را از سال۵۹ می‌شناسم. زمانی که جمعی از دانشجویان پس از انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاهها دور هم جمع شدند تا به آموزش فیلمسازی بپردازند. دانشجویانی چون آقایان حیدریان، شورجه، شمقدری، آئینه‌ساز، مشیری، شجاع‌نوری و بسیاری دیگر. او از استعداد زیادی برخوردار بود و شناخت خوبی در زمینه هنر و سینما داشت.

پس از تل‌فیلم آقای سلطانی‌فر مدتی را در گروه ویژه شبکه اول سپری کرد و سپس مدیریت دوبلاژ و تامین برنامه‌های خارجی و بعد مدیریت گروه جنگ شبکه اول را به عهده گرفت. بعد از چند دوره مدیریت به فیلمسازی که مورد علاقه‌اش بود پرداخت و فیلم «توئی که نمی‌شناختمت» را کارگردانی کرد. بعد از آن به نگارش فیلمنامه و تولید سریال و فیلم‌های نود دقیقه‌ای پرداخت.

آقای سلطانی‌فر در سال‌های اخیر دچار بیماری شده و در نهایت یک پای او در اثر همین بیماری قطع شد. در این مدت به جز برخی از دوستان صداوسیما و سازمان سینمایی که به دیدار او می‌آمدند متاسفانه حمایت معنوی از سوی سازمان از او نشد. او دوست داشت که حداقل در شوراهای طرح و برنامه و بررسی فیلمنامه که صلاحیتش را داشت از او استفاده شود. اما دریغ که در این اواخر با رنجی که از این موضوع می‌برد توجهی به او نشد و باید گفت نگاه صداوسیما به او نام فیلم آقای سلطانی‌فر بود: «تویی که نمی‌شناختمت»‌

[p]*اولین مدیر شبکه سه

۲۵۸۲۵۸