به گزارش خبرنگار اجتماعی ایرنا، محمد حسین شریف زادگان روز یکشنبه در نشست تخصصی مرکز ملی رصد اجتماعی با عنوان چالش های سیاستگذاری اجتماعی در ایران افزود: همه دستگاه هایی که در امور سیاست گذاری اجتماعی وظیفه دارند این اقدام را انجام دهند و بقیه دستگاه ها نیز باید با دستگاه های دیگر هماهنگ باشند.
وی ادامه داد: همچنین بر اساس اصل 134 قانون اساسی که رئیس جمهوری وظیفه هماهنگی بین دستگاه های اجرایی برای ایجاد یک خط مشی در دولت با مشارکت وزیران را به عهده دارد از این طریق یا طرق مختلف یکپارچگی برای سیاستگذاری اجتماعی ایجاد کنیم که هم بتوانیم یک سیاستگذاری منسجم داشته باشیم و هم تخصیص منابع یکپارچه و یکجا باشد.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: تخصیص منابع نیز به این مفهوم است که از یک سیاست تخصیص منابع پیروی شود و به قانون رفاه و تامین اجتماعی که قانون مادر است، عمل کنیم.
وی افزود: بنابراین با وجود اینکه قانون داریم اما خارج از آن دستگاه های مختلف به امور اجتماعی رسیدگی می کنند و اگر مشکلی وجود دارد این وظیفه دولت و قانون گذار است که مسائل را حل کند و دستگاهها نباید خودشان وارد معرکه سیاست اجتماعی شوند.
وی تصریح کرد: البته ممکن است این اقدامات در کوتاه مدت جوابگو باشد، اما در میان مدت و بلند مدت در سیاستهای اجتماعی کشور اخلال ایجاد میکند. میتوان گفت یکی از چالش های مهم سیاستگذاری اجتماعی موضوع حکمروایی است. حکمروایی صحیح این است که بر اساس اصول قانونی با سیاست گذاری صحیح و علمی و مشارکت ذینفعان کارها را پیش برد.
شریف زادگان تأکید کرد: سیاست رفاهی در ایران بین دو رویکرد دولت رفاه و دولت رانتی، گیر کرده است و در ایران همواره سیاست های دولت رفاه تقویت دولت مداخلهگر در دولت مدرن است.
وی اظهار داشت: یکی از بدترین سیاست های اجتماعی در ایران پرداخت یارانه ها بود، در دولت دهم تبدیل به یارانه هدفمند شد که یک امر موقتی است و به مرور تبدیل به یک حق نفتی شد و رئیس دولت وقت گفت که یارانهها یک پول مقدس است و مردم احساس کردند این پول به عنوان یک حق عمومی است.
شریف زادگان ادامه داد: در دولت دکتر روحانی قرار شد که اصلاحاتی در خصوص یارانه ها انجام شود و اعلام شد که افرادی که داوطلب هستند از گرفتن یارانه صرف نظر کنند اما یارانه تبدیل به قسمتی از پول نفت شد و مردم آن را حق خود دانستند تا جایی که بخش بالایی از درآمدهای وزارت نفت برای پرداخت یارانه ها هزینه می شود.
اجتمام*2181*1193
وی ادامه داد: همچنین بر اساس اصل 134 قانون اساسی که رئیس جمهوری وظیفه هماهنگی بین دستگاه های اجرایی برای ایجاد یک خط مشی در دولت با مشارکت وزیران را به عهده دارد از این طریق یا طرق مختلف یکپارچگی برای سیاستگذاری اجتماعی ایجاد کنیم که هم بتوانیم یک سیاستگذاری منسجم داشته باشیم و هم تخصیص منابع یکپارچه و یکجا باشد.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: تخصیص منابع نیز به این مفهوم است که از یک سیاست تخصیص منابع پیروی شود و به قانون رفاه و تامین اجتماعی که قانون مادر است، عمل کنیم.
وی افزود: بنابراین با وجود اینکه قانون داریم اما خارج از آن دستگاه های مختلف به امور اجتماعی رسیدگی می کنند و اگر مشکلی وجود دارد این وظیفه دولت و قانون گذار است که مسائل را حل کند و دستگاهها نباید خودشان وارد معرکه سیاست اجتماعی شوند.
وی تصریح کرد: البته ممکن است این اقدامات در کوتاه مدت جوابگو باشد، اما در میان مدت و بلند مدت در سیاستهای اجتماعی کشور اخلال ایجاد میکند. میتوان گفت یکی از چالش های مهم سیاستگذاری اجتماعی موضوع حکمروایی است. حکمروایی صحیح این است که بر اساس اصول قانونی با سیاست گذاری صحیح و علمی و مشارکت ذینفعان کارها را پیش برد.
شریف زادگان تأکید کرد: سیاست رفاهی در ایران بین دو رویکرد دولت رفاه و دولت رانتی، گیر کرده است و در ایران همواره سیاست های دولت رفاه تقویت دولت مداخلهگر در دولت مدرن است.
وی اظهار داشت: یکی از بدترین سیاست های اجتماعی در ایران پرداخت یارانه ها بود، در دولت دهم تبدیل به یارانه هدفمند شد که یک امر موقتی است و به مرور تبدیل به یک حق نفتی شد و رئیس دولت وقت گفت که یارانهها یک پول مقدس است و مردم احساس کردند این پول به عنوان یک حق عمومی است.
شریف زادگان ادامه داد: در دولت دکتر روحانی قرار شد که اصلاحاتی در خصوص یارانه ها انجام شود و اعلام شد که افرادی که داوطلب هستند از گرفتن یارانه صرف نظر کنند اما یارانه تبدیل به قسمتی از پول نفت شد و مردم آن را حق خود دانستند تا جایی که بخش بالایی از درآمدهای وزارت نفت برای پرداخت یارانه ها هزینه می شود.
اجتمام*2181*1193
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است