«عباس» معلم ادب است/ رد امان‌نامه برای دفاع از دین و حریم ولایت

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: کاروان پسر فاطمه(ص) در دشت کربلا در محاصره است. تعداد سپاهیان بسیار کم است اما چنان ترسی بر دل یزیدیان انداخته که ابن زیاد را مجبور می‌کند تا دستور دهد شمربن ذی الجوشن با چهار هزار مرد نظامی به سمت کربلا حرکت کنند.

پس از رسیدن نیروهای جدید، شمر امان نامه‌ای برای ساقی و علمدار سپاه حسین(ع) و برادرانش در عصر تاسوعا می‌برد و پاسخی که می‌آید این است: «خدا تو و امان تو را لعنت کند. ما امان داشته باشیم و پسر دختر پیامبر(ص) امان نداشته باشد.»

این جمله کافی بود تا ترس بدخواهان فرزندان علی بن ابیطالب(ع) و دنیادوستان که برای چند درهم و دینار به ریختن خون خاندان رسول(ص) رضایت دادند بیشتر از روزهای قبل شود.

این جمله یعنی عباس(ع) آماده است، آماده شمشیر کشیدن بر هر که نااهل است و خودش را به نادانی می‌زند؛ یعنی قمر بنی‌هاشم و پسر ام‌البنین لحظه‌ای امامش را تنها نمی‌گذارد و حتی اجازه نمی‌دهد دشمنان تا دندان مسلح با هزاران لشکر تازه نفس لحظه‌ای به ذهنشان چنین چیزی خطور کند.

مقاومت، حمایت، رشادت و برادری عباس بود که نام او را با روز نهم محرم در همه تقویم‌ها و قلب‌ها گره زده است. چه اگر عباس نبود، تاسوعایی نبود.