زندگی مسالمت آمیز انسان با صنعت/تنها صدای هواپیماست که می ماند

به گزارش خبرنگار مهر، اولین ساکنان محله تهرانسر، تعدادی از کارمندان شرکت نفت بودند که پیش از انقلاب در تهران سر شمالی ساکن شدند و تهرانسر فعلی با بیش از ۱۸۳هزار نفر جمعیت این گونه آغاز شد..

آن موقع به هرکدام از این کارمندها زمین هایی با متراژ ۱۰۰۰ و ۵۰۰ متر داده بودند و خانه های سازمانی و...

انقلاب که شد، گروه دوم درون محله جاگیر شدند؛ این میهمانان جدید این بار تهران سر شرقی را قرق کردند و این گونه بود که تجاوز به منطقه صنعتی تهران جدی شد. این ها این بار عمدتا کارگرانی بودند که محل کاشان صنایع مستقر در غربی ترین نقطه پایتخت بود.

باغ های انگور محله تهرانسر هر روز و هر روز تُنُک تر شد، این بار هم جای خود را به بخش غربی به شهرک بزرگی داد که بیشتر ساکنان آن نظامی ها بودند و گروهی از کارمندان دولت.

دهه ۶۰ را می توان دهه میزبانی تهرانسر نامید؛ صنعت و سکونت با هم قاطی شدند و و قاطی شدند و قاطی... تا دهه۸۰ که از بسیاری مهاجرت به تهران و سکونت در غرب پایتخت، صنعت رسما سپر انداخت و بازنده شد.

مختصات یک منطقه

منطقه ۲۱ بالغ بر ۵۱۵۶ هکتار است، یعنی ۷/۸ درصد مساحت کل تهران را تشکیل می دهد و جزو ۵ منطقه بزرگ تهران به شمار می رود.

محدوده میان اتوبان تهران – کرج(لشکری) در شمال، جاده قدیم تهران – کرج(فتح) در جنوب، از شرق مسیل کن و از غرب گرمدره منطقه ۲۱ را تشکیل می دهد.

غربی ترین نقطه پایتخت، سه ناحیه داریم که ناحیه یک با چهار محله تهرانسر شمالی، غربی، شرقی و محله دریا موضوع اصلی گزارش محله گردی است.

ناحیه یک از سوی سه بزرگراه و رودخانه کن محصور شده است؛ از شمال به اتوبان شهید لشکری از جنوب بزرگراه فتح، از غرب آزادگان و از شرق به رودخانه کن می رسد؛ بخش عمده ای از این فضا در شرق، نظامی است و بخشی از فرودگاه مهرآباد و پدافند نیروی هوایی را در دل خود گنجانده است.

بخش جنوبی را بیشتر با دو شهرک المهدی و آسمان می شناسند؛ شهرک المهدی در دل پدافند هوایی، ۴۰ سال است به تسخیر شهروندان تهرانی درآمده؛ ساختمان های ۴ طبقه که صنف های مختلف را در خود جای داده، اما شهرک آسمان ویژه نظامی هاست.

در منطقه جنوبی نیز تا چند سال پیش زمین خاکی وسیعی نیز وجود داشت که در اواخل دولت دهم تبدیل به مسکن ویژه شد؛ ۲۲۹ بلوک و هر بلوک ۱۰ واحد؛ یعنی به طور تقریبی ۱۰ هزار نفر را به جمعیت محله دریا افزوده است.

پاساژگردی در قلب منطقه

اگرچه هم آغوشی صنعت و سکونت در ناحیه یک هم دیده می شود، اما روح زندگی در این ناحیه بسیار بیشتر از دو ناحیه دیگر است؛ از حدود ۱۸۳هزار ساکن منطقه، ۱۳۵هزار نفر در این ناحیه زندگی می کنند.

از بلوار تهرانسر می توان به عنوان قلب ناحیه نام برد. از جاده مخصوص تا میدان کمال الملک که ساختمان شهرداری با آن آغاز می شود، بیشتر مسکونی است. از میدان تا بلوار شاهد، مجتمع های تجاری سرکشیده اند و هر چه هوا خنک تر می شود، بر حجم جمعیتی که میان پاساژها می گردند و می چرخند، افزوده می شود.

اینجا اصلی ترین محدوده خرید همه منطقه است و ترافیک دائم بوق می زند و ترمز می کند.

 از بلوار شاهد تا یاس غلبه با فضای سبز است و خانه های مسکونی و کمی پایین تر بزرگراه فتح آغاز می شود.

۲۰۰ متر زمین؛ ۶هزار و ۷۰۰تومان

علی اشرف صباغی، افسر بازنشسته نیروی دریایی، رئیس شورایاری محله دریاست. سابقه حضورش در تهرانسر به عدد ۳۳ می رسد؛ خاطراتش ما را به سال ۶۳ می برد؛ یعنی آن موقعی که محله دریا توسط تعاونی نیروی دریایی به افسران این ارگان داده شد؛ قطعات ۲۰۰ متری با بهای ۶هزار و ۷۰۰ تومان.

رئیس شورایاری محله دریا روایت را به شهرکی گره می زند که چون افسران نیروی دریایی در آن جا ساکن شدند، نامش دریا شد و همه خیابان ها و بلوارهایش «دریایی»، از صدف و مروارید گرفته تا خزر و خلیج فارس: اینجا زمینی بود که به تعاونی نیروی دریایی واگذار شد، آن ها هم این قطعات را به صورت قسطی به ما واگذار کردند؛ ۸۳۱ واحد که همه نظامی بودند و از آن تعداد الان فقط ۲۵۰ واحد متعلق به کارکنان نیروی دریایی است و در بقیه کارمندان موسسات دیگر ساکن شدند.

او می گوید: قبل انقلاب در کل این فضا فقط کارخانه ها بودند و باشگاه نفت. از سال۶۳ به بعد اینجا شروع کرد به رشد. شمال جاده مخصوص بود و جنوب جاده قدیم؛ از هر دو سمت هم کاملا خالی بود و دو تا جاده را می شد دید.

تنها صداست که می ماند

در بخش شرقی تهرانسر ساختمان های مسکونی با فرودگاه مهرآباد همسایه شده اند؛ همسایه هایی که نمی توانند با هم کنار بیایند. کافی است تنها یک بار میهمان بخش شرقی منطقه باشید، آن چه بیش از همه برایتان در ابتدا جلب توجه می کند و بعد به شدت آزاردهنده می شود، صدای غرش اوج گرفتن هواپیما و لرزه بر اندام ساختمان هاست؛ اگر پربسامدترین صدای مناطق مرکزی تهران، بوق و ترمز و ترافیک است، اینجا با پدیده نعره کشدار هواپیما رو به رو هستند.

درخواست انتقال فرودگاه اگرچه سال های سال مطرح بوده، اما بویژه بعد از سقوط یک هواپیما در منطقه تهرانسر شدت گرفت؛ نامه ها نوشته شد و مسئولان امضاها کردند و مردم فریادها زدند، اما آن چه البته به جایی نرسد فریاد است.

عباس موحدی ارجمندی شهردار ناحیه یک با اشاره به تاریخچه این موضوع می گوید: جابه جایی فرودگاه تحت اختیار شهرداری و شورای شهر نیست اما آلودگی محیطی و صوتی وجود دارد و نمی توان آن را انکار کرد. مذاکرات صورت گرفته، اما همچنان این پروژه مسکوت است. بارها و بارها مسئولان قول دادند اما کاری انجام نشده است.

وی با بیان اینکه بیشترین آزار به ساکنان تهرانسر شمالی و شرقی و بویژه شهرک پاسداران می رسد، ادامه می دهد: پیش از این و پس از رایزنی های بسیار، تصمیم گرفتند از ۱۲ شب به بعد پروازی صورت نگیرد، مگر موارد اضطراری. اما با این حال صبح زود اوج پرواز است. مردم اینجا هم با آلودگی صوتی رو به رو هستند و هم آلودگی محیطی. در هنگام تیک آف، بیشترین فشار به موتورها وارد می شود و اوج مصرف سوخت در این زمان است.

سبزترین منطقه تهران

از منطقه ۲۱ به عنوان سبزترین منطقه تهران یاد می کنند؛ منطقه ای با بیشترین فضای سبز. شهردار ناحیه یک می گوید: ما بالاترین سرانه فضای سبز به نسبت جمعیت را داریم؛ ۲۳ بوستان فقط در ناحیه یک داریم که نیلوفر و سروناز بزرگترین آن ها هستند، اما بیشترین استقبال شهروندان از بوستان نرگس است و ما بالاترین تردد خانواده ها را آن جا داریم. شاید یکی از دلایل آن دریاچه بزرگی است که در دل خود دارد.

وی از بوستان دلواری هم به عنوان بوستانی استراتژی یاد می کند و می گوید: منطقه ۲۱ به عنوان غربی ترین منطقه تهران میزبان بسیاری از مسافرانی است که از دیگر استان ها می آیند؛ بوستان دلواری هم که در ورودی بزرگراه لشکری قرار دارد، پاتوق مسافرانی می شود که معمولا شب هنگام به تهران می رسند.

توجه به نیازهای معلولان هم موضوع دیگری است که ارجمندی درباره بوستان ها به آن اشاره می کند و می گوید: دو بوستان داریم یکی شهدای گمنام و دیگری دلواری که ویژه معلولان هستند. هم نابینایان و هم معلولان از هر سمت می توانند وارد بوستان شوند. سرویس بهداشتی جداگانه ای هم برای آن ها احداث شده است. وسایل ورزشی مناسب مخصوص معلولان با ارتفاع پایین تر نیز از دیگر ویژگی های این دو بوستان است.

سدمعبر و دستفروشی/ مظنونان همیشگی

قطعا وقتی بلوار تهرانسر پاتوق اصلی خرید ساکنان منطقه می شود، پای دستفروشان و بساط گستران هم به همان حوالی باز می شود. شهردار ناحیه یک می گوید: به لحاظ آماری بیشترین تماس مردمی با سامانه های ۱۸۸۸ و ۱۳۷ بحث سدمعبر است.

ارجمندی توضیح می دهد: این سدمعبر بیشتر در راسته تجاری منطقه صورت می گیرد و البته باید تاکید کنیم که ما رتبه اول را در زمان پاسخ گویی ما به اقدامات ۱۳۷ در میان محلات داریم.

یکی از مشکلات شهروندان مناطق هم جوار با استان ها یا شهرهای دیگر، بحث فراوانی سگ های بی صاحبی است که به دلیل زاد و ولد فراوان و زیستگاه های پنهان، جمعیت بالایی دارند و معمولا برای یافتن غذا به داخل مناطق شهری می آیند.

به همین دلیل هم اکیپ های عقیم سازی این سگ ها معمولا در چنین مناطقی فعال تر است. ارجمندی با اشاره به این موضوع می گوید: خوشبختانه ما حیوانات موذی و سگ های ولگرد را به شدت نواحی و مناطق مرزی در جنوب تهران نداریم. بیشترین فراوانی سگ های بی صاحب در نزدیکی چیتگر یعنی ناحیه ۲ است که آن هم موضوعی حاد نیست.

وی اضافه می کند: ما در سال های اخیر دو طرح جدی در این زمینه اجرا و اکیپ های مختلف را فعال کردیم که الان آن شدت و حدت پیشین را ندارد.