«کاکوبند» برای جنگ و صلح نواخت

به گزارش خبرنگار مهر، عصر روز گذشته ۲۴ دی ماه و در اولین روز از برگزاری سی و دومین جشنواره موسیقی فجر در حالیکه پیش از این گروه موسیقی «کاکوبند» در نشست خبری گروه های تلفیقی جشنواره حاضر نشده بود، سر وقت و راس ساعت ۱۸:۳۰ اجرای خود را در برج آزادی برای خیل مشتاقان خود آغاز کرد.

پیش از شروع برنامه توسط این گروه توضیحی برای علاقه مندان ارائه شد مبنی بر اینکه گرچه مخاطب در فرازهایی از این اثر (اجرا) حس می کند خواننده کلام را از یکی از زبان ها وام گرفته است، به لحاظ موضوعی این اثر به جنگ افروزی مدعیان صلح در منطقه اشاره دارد و این ستمگریها را با تاریخ دیرینه زورمداران و جنگ افروزان در جهان پیوند می زند.

در طول اجرا مانند همیشه هیچ متن و کلامی را نمی شد در فحوای کلام خوانندگان دنبال کرد و به نتیجه معنایی واحدی دست پیدا کرد اما کلیپ هایی برای هر یک از تنظیم ها در نظر گرفته شده بود که حس جنگ، کشتار، حبس بودن انسان در افکار جنگ طلبانه و خشونت و اسارت انسان را با بیانی تصویری و متنوع منتق می کرد و به طور مستقیم بر حس اجرا و موسیقی اثر می گذاشت.

در این اجرا که سروش بی غش دل درامز، حامد پیرا سازهای بادی، کیوان فرشیدنیا گیتار باس، مهران غلامی درامز، احسان شفیعی پرکاشن و سعید جامع درامز می نواختند، امیر علیزاده آهنگساز گروه و کاکو و زولا خوانندگان گروه حضور داشتند. ۲ خواننده گروه به دنبال معنایی که به دنبال بیان آن در اجرا بودند با پوشیدن لباس های سیاه و سفید گویی ما را به جهان خیر و شر دعوت می کردند. بیش از هر لباس دیگری لباس نوازنده سازهای بادی جلب توجه می کرد که لباس چوپان ها را به تن کرده بود.

گروه «کاکوبند» که یک موسیقی تلفیقی ایرانی را اجرا می کنند گویی از تکنیک غربی سود می برند تا احساس شرقی را درون آن بریزند و از همین رو به نظر می رسد در ارتباط برقرار کردن با مخاطب موفق هستند چرا که در این اجرا هر قطعه با تشویق حاضران همراه بود و حتی درخواست های مکرر تماشاگران از اعضا برای اجرا قطعه ای خاص نشان می داد اجراها و آلبوم های گروه را دنبال کرده اند. «کاکوبند» چند قطعه از آلبوم «دعوت» و چند قطعه جدید در این کنسرت اجرا کردند.

خوانندگان گروه علاقه زیادی به صحبت در میانه اجرای خود نداشتند و برای همین در فاصله قطعات تنها چند ثانیه فاصله که با صدای تشویق مردم پر می شد، شنیده می شد.

در یکی از قطعات اجرای متفاوت سازهای کوبه ای که با همراهی ۵ نفر صورت گرفت و با حرکات بدنی نوازندگان همراه بود آن را متفاوت کرد. این قطعه سعی داشت علاوه بر زبان موسیقیایی و بیان تصویری کلیپ ها که به نظر می رسد زحمت زیادی برای ساخت آن ها کشیده شده بود، با بیانی استعاره ای توسط نوازندگان تاکیدی بر دنیای پر از جنگ و خشونت در پیرامون مان که با ناامیدی زدن بر طبل صلح به پایان می رسد، باشد.

کاکوبندی ها معتقدند زبان اهمیت چندانی ندارد و آنچه مهم است انتقال حس به مخاطب است. سعید دقیقی از حاضران در این کنسرت یک ساعت و نیمه، پس از پایان این کنسرت به خبرنگار مهر گفت: شخصا از این نوع موسیقی که بر پایه کلام نیست بیشتر خوشم می آید چون مستقیم مرا درگیر موسیقی و حس اجرا می کند. ضمن اینکه این گروه بسیار پر شور می نوازند و من اصلا متوجه گذشت زمان در این مدت نشدم.

سهیلا نجم دیگر حاضر در این کنسرت نیز گفت: بی صبرانه منتظر کنسرت این گروه هستم که اعلام کردند به زودی خواهد بود. خوبی اش این است که در کنسرت این گروه مهم نیست قطعه ای جدید یا از قطعات قدیمی خود را می نوازند چون در هر دو صورت می تواند یک میزان ارتباط با مخاطب و همراهی ایجاد کند. تکیه بیشتر گروه ها بر کلام است و برای همین مخاطب ترجیح می دهد چیزی که قبلا شنیده را در کنسرت بشوند اما در اجرای این گروه نه.