کشاورزان در انجام کشت و کار، از چکمه و دستکش استفاده کنند

تب شالیزار ، یک بیماری میکروبی به شمار می رود که عامل آن نوعی از باکتری‌های اسپیروکت به نام لپتوسپیرا هستند؛ این بیماری توسط آب آلوده که معمولا از طریق ادرار حیوانات ناقل این میکروب و آب های کشاورزی آلوده می شود و توسط زخم های کوچک موجب آلودگی در فرد خواهد شد.
رئیس مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان گیلان بر ضرورت جدی گرفتن توصیه های بهداشتی در رابطه با بیماری تب شالیزار و توجه به علائم این بیماری برای درمان بموقع تاکید کرد.
دکتر فریبرز منصور قناعی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: در بررسی انجام گرفته در مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی گیلان، شایع ترین علت زردی در شش ماه اول سال، در این استان بیماری تب شالیزار است.
وی اظهار داشت: تب، گرفتگی عضلات، تحت تاثیر قرار گرفتن کبد و مشاهده زردی (در صورت پیشرفت) ، اختلال در سیستم انعقادی با بروز خونریزی و کاهش سطح هوشیاری ازعلائم این بیماری است.
رئیس مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان گیلان با بیان این که بیماری تب شالیزار در صورت پیشرفت موجب مرگ می شود، خاطرنشان کرد: این بیماری علائمی شبیه سرماخوردگی دارد که در صورت بروز اولین علائم شامل تب، بایستی به پزشک مراجعه شود.
وی بیان داشت: شروع سریع مصرف آنتی بیوتیک در بیمار، از پیشرفت میکروب تب شالیزار جلوگیری می کند چراکه میکروب این بیماری به آنتی بیوتیک حساس است .
رئیس مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان گیلان از کشاورزان خواست تا درمراحل انجام کار کشاورزی، از چکمه و دستکش استفاده کنند.
وی در رابطه با مرگ و میر بیماری تب شالیزار اظهار کرد: در سال 78 مرگ و میر این بیماری در گیلان زیاد بود اما طی سال های اخیر با اطلاع رسانی و ارتقاء سطح آگاهی مردم در مورد علائم بیماری و ضرورت توصیه های بهداشتی، مرگ ناشی از بیماری تب شالیزار در گیلان کاهش یافته و افراد مبتلا، در مراحل اولیه درمان می شوند.
فصل برنجکاری در استان گیلان به طور معمول از اواخر اسفندماه با آماده سازی زمین های شالیزاری آغاز می شود و پس از شخم زمین، کاشت جو ، خزانه گیری، نشاء ، وجین و در نهایت تا اواسط مردادماه، با برداشت محصول پایان می یابد.
7286 / 2007