هیچ عاملی مانند سفر نمی‌تواند حواس پنج‌گانه نویسنده را به کار بگیرد/ نویسنده‌ای موفق است که تجربه‌های موفق دارد

به گزارش خبرنگار مهر، نشست قلم در جاده از سری نشست های 17 دقیقه حرف حساب پیش از ظهر امروز دوشنبه 14 مهر با حضور محمدعلی اینانلو، حسین پاینده، مهدی قزلی و سیامک گلشیری در سرای داستان بنیاد شعر و ادبیات داستانی برگزار شد.

قزلی در این برنامه گفت: داستان‌نویسی به مصالحی احتیاج دارد که این مصالح چیزی جز حادثه و شخصیت نیست. این مصالح از تجربه به دست می‌آیند اما خود تجربه از کجا حاصل می‌شود؟ نویسنده موفق، نویسنده‌ای است که تجربه‌های موفق دارد. گاهی اوقات نویسنده باید خود را در معرض قرار بدهد. چرا ما نباید خود را به تجربه‌ها عرضه کنیم؟ نباید بایستیم تا تجربه بیاید و ما را در بربگیرد بلکه سعی کنیم خودمان را به تجربه عرضه کنیم و در واقع در معرض آن قرار بگیریم.

وی افزود: حالا تجربه چگونه حاصل می‌شود؟ از حواس پنج‌گانه. و هیچ‌عاملی هم مانند سفر نمی‌توانند حواس پنج‌گانه انسان را به کار بگیرد البته فر جای نوشتن نیست بلکه در وقت سفر باید برداشت کرد و بعد نوشت.

این سفرنامه‌نویس در بخش دیگری از سخنانش گفت: چیزی که عموما از آن به عنوان سفر یاد می‌کنیم، سفر نیست چون سفر چادر زدن و دور هم بودن نیست. سفری برای نویسنده‌ها حاوی تجربه خواهد بود، که بداند قرار است در آن چیزی برداشت کند. در غیر این صورت آن سفر برای نویسنده به هدر خواهد رفت. می‌خواهم از دو سفرم مثال بزنم. یک سفرم، مربوط به سال گذشته است که قرار بود ضریح امام حسین(ع) را به کربلا ببرند. در آن سفر شبی پیش آمد که قرار بود بدون خبر از مرز شلمچه عبور کنیم و کار زیادی به عهده چند نفر قرار گرفت. در آن شب از این که کنار ایستاده بودم و کمک نمی‌کردم، پیشیمان بودم ولی الان پیشمان نیستم چون حاصل آن نگاه کردن، یک سفرنامه شد. اما در سفری که بعد از زلزله بم به این شهر داشتم، برای نوشتن نرفته بودم و چیزی عایدم نشد. برعکس 40 روز بعد که دوباره به بم رفتم، برای نوشتن رفتم و توانستم که بنویسم.

مدیرعامل بنیاد ادبیات داستانی گفت: سفر به بوم‌های مختلف می‌تواند در تولید داستان بومی موثر باشد. بالا برویم و پایین بیاییم، داستان از یک جغرافیای دیگر وارد بوم ما شده است و یکی از راه‌های جدی رسیدن به داستان بومی این است که بوم خودمان را به خوبی بگردیم. جلال آل احمد برای این که بنویسد، کارهای زیادی کرد. به حزب توده رفت، کم‌کم از آن کناره گرفت و در نهایت بیرون آمد. اما در نهایت زد روی میز و گفت اصلا بروم و ببنیم این مردم کی هستند که برایشان چی بنویسم؟

قزلی در پایان سخنانش گفت: نکته دیگر در سفرنامه‌نویسی، سبک زندگی است. می‌توانم از قرآن و سخن خدا استفاده کنم و بگویم سبک زندگی نویسنده و هنرمند باید مانند زنبور عسل باشد. یعنی همان‌طور که قرآن می‌گوید در نقطه‌ای بالا خانه بسازد.

سیامک گلشیری نیز به عنوان آخرین سخنران این برنامه، به خوانش مقاله‌ای که برای این نشست آماده کرده بود، پرداخت.