کارآفرینی با حداقل بودجه و امکانات؛ مسوولان حمایت کنند

کارآفرینی یعنی خطرپذیری و اعتماد به توان فکری خود برای خلق فرصتهای شغلی جدید حتی در شرایطی که کشور در بحرانهای ناخواسته قرار دارد و در این شرایط است که تنها راهکار برون رفت از این بحران اقتصادی اعتماد به تفکر نوینی است که کارآفرین ایجاد می‌کند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) در خلیج فارس، ناصر رهسپار، 45 ساله متولد شهرستان میناب، نشان داده که چطور ممکن است یک فرد با حداقل بودجه و امکانات چندین خانوار را صاحب شغل کند. چیزی که جوانان امروز به شدت جویای آن هستند.

چه زمان به رشته صنایع دستی علاقه مند شدید و چگونه به این کار ورود پیدا کردید؟

در مقطع راهنمایی به شدت به کارهای صنایع دستی علاقه داشتم و گاهی که به پنجشنبه بازار میناب می رفتم، این فکر را در سر داشتم که صنایع دستی شهرم را به تمام کشورهای دنیا معرفی کنم، این علاقه تا دبیرستان همراه من بود تا سن 23 سالگی که تصمیم به انجام این کار گرفتم.

ابتدا به کمک اعضای خانواده خود شروع به بافتن حصیر و دوختن لباس محلی کردم و به تدریج این کار در بین همسایه های ما رواج پیدا کرد و من این لوازم را از آنها خریداری می کردم و نخستین بار با مبلغ 400 هزار تومان در سال 71 کار خود را به طور جدی شروع کردم. از سال 86 به صورت حرفه ای وارد تعاونی صنایع دستی شدم و بعد از آن تعاونی هرمزان کار میناب را تشکیل دادم که در آن مقطع اداره آن را به صورت انفرادی انجام می دادم.

بعد از گذشت مدتی به کار خود در تعاونی رونق بیشتری دادم و کار خود را به خارج از استان فرستادم و به تدریج در تمام نمایشگاه هایی که در کشور برگزار می شد، شرکت کردم و بعد از آن توانستم، کارهای دستی تعاونی را به کشور های دیگر بفرستم و در چندین نمایشگاه معتبر دنیا شرکت و مورد تقدیر قرار بگیرم.

خوشبختانه کشورهای اروپایی از این صنایع دستی به خوبی استقبال کردند و اگر مسوولان حمایت های کافی را انجام می دادند، می توانستیم به بسیاری از کشورهای دیگر هم صادرات داشته باشیم اما در حال حاضر محصولات خود را به چهار کشور امارات، ترکیه، ایتالیا، کانادا صادر می کنیم و این روند ادامه پیدا کرد تا اکنون که توانستم با سرمایه 50 میلیونی 80 نفر را مشغول به کار کنم.

آیا روش خاصی را برای کار خود برگزیدید؟

سعی خود را بر این داشتم که به سبک کشور چین عمل و روش آنها را در کار خود پیاده کنم یعنی با حداقل سرمایه حداکثر نتیجه مطلوب را بوجود آورم همچنین قصد داشتم، کار را به داخل خانه‌ها ببرم تا در یک جا متمرکز نباشد زیرا تمرکز کار در یک محل سرمایه زیادی می خواهد. سعی کردم کاری را ایجاد کنم که از همه اقشار با هر مدرک تحصیلی و درگیریهای ذهنی و روزمره‌ای که دارند، با اطمینان خاطر کار خود را در داخل خانه ایجاد کنند و ما از آنها خریداری می‌کنیم.

کارآفرینی را در هرمزگان با سایر استانهای کشور چگونه مقایسه می کنید؟

در سالهای گذشته استان هرمزگان در بخش حمایت از کارآفرینان خیلی عقب بود اما در دوسال اخیر بهتر شده است، اما به هر حال کارآفرینی ‌استان هرمزگان در بخش صنایع دستی مشکلات خاص خود را دارد در خصوص حمایت‌هایی که از ما می شود این حمایت تنها از طرف اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان انجام می شود اما تاکنون اداره کار، تعاون و رفاه امور اجتماعی هیچ حمایتی از ما نکرده است.

من 22 سال برای سرافرازی استانم تلاش کردم اما گاهی مسوولان استان فراموش می کنند و کمتر حمایتی از ما نمی شود؛ هنگامی که ما در نمایشگاه‌های استانهای دیگر شرکت می کنیم به خوبی از ما تقدیر می کنند حتی نمایندگان مجلس آن استان نیز به دیدن غرفه های ما می آیند و از این طریق از ما حمایت می شود اما این اتفاق هرگز در استان خودمان اتفاق نیافتاده است.

از مسوولان این انتظار را داریم که کارآفرینان استان را شناسایی و به نسبت پیشرفتشان از آنها حمایت کنند که در زمینه حمایت اولین قدم حمایت مالی است در بخش صادرات نیز مشکلات زیادی داریم زیرا تعرفه‌ها گران است و صنایع دستی سود چندانی ندارد و ما در این زمینه تمام تلاشمان بر این است که هزینه‌ها را کاهش دهیم و از مسوولان انتظار حمایت داریم.

چه انتظاری از مسوولین استان هرمزگان دارید؟

در حال حاضر کمترین انتظار ما از مسولان این است که حمایت کنند که ما بتوانیم از تسهیلات با سود کم استفاده کنیم که متاسفانه این نیز وجود ندارد. قطعا همه ما می دانیم که کارآفرینی دشمن بیکاری است پس باید همه تلاش و حمایت کنند تا کارآفرینان مبتکر بتوانند به این عرصه ورود پیدا کنند اما در مسوولان استان هرمزگان یا توان کافی برای حمایت وجود ندارد یا قصد کمک ندارند.

انتهای پیام