بهترین برادران چه کسانی هستند؟

برادری دینی، یکی از کارآمدترین راه‌ها برای گریز از زیان‌های تفرقه و حفظ کیان جامعه دینی از سوی قرآن معرّفی شده است.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در دین اسلام تعریف بسیار دقیق و تکالیف و وظایف مشخص برای واژه و عنوان برادر وضع شده است بر این اساس به هرکسی نمی‌توان برادر گفت و این عنوان دارای مراتب و شاخصه‌هایی است که از آن به عنوان "برادر دینی" یاد می‌شود.

برادر دینی خود را در قبال برادر خود مسئول می‌داند و خوبی آن را خوبی خود و بدی او را بدی خود می‌داند براساس این تعاریف حال ببینم از دیدگاه معصومین(ع) بهترین برادر کیست؟

پیامبر خدا(ص) در این باره فرمودند: "بهترین برادران کسی است که با شما در کارهای اخروی مساعدت کند1". یعنی تو را در کارهای آخرت یاری رساند.

امام عسکری(ع) نیز می‌فرمایند: "بهترین برادر تو کسی است که خطایت را فراموش کند و احسان تو را به خود، به یاد آورد2".

در ادامه چند حدیث گهربار از مولای متقیان امام علی(ع) در باب "بهترین برادر" ذکر می‌کنیم که مشخص می‌کند واقعا چه کسی لایق و شایسته بهترین برادری برای انسان است؟

حضرت فرمودند: "بهترین برادر آن است که در نصیحت و ارشاد کمتر ملاحظه کند3". یعنی مدارای او در نصیحت تو در بدی‌ها کمتر از سایر برادران باشد.

ایشان در جایی دیگر چنین می‌فرمایند: "بهترین برادر تو کسی است که در راه حق، بر تو زیاد خشم گیرد4". یعنی در آنچه حق باشد اگر خلاف حقّ از تو ببیند منع و زجر تو کند.

امام علی(ع) همچنین فرمود: "بهترین برادر آن است که برادران خویش را نیازمند دیگری نسازد5". یعنی خود کفایت امور ایشان بکند و نگذارد که محتاج به دیگری شوند.

آن حضرت تعاریف فراوانی در سخنان حکیمانه خود از بهترین برادر ارائه فرموده‌اند. به عنوان مثال فرمودند: "بهترین برادران تو کسی است که به تو یاری دهد و بهتر از او کسی است که تو را بسنده باشد و اگر به تو نیازمند شد از تو بگذرد6".

ایشان می‌فرمایند: "بهترین برادران تو آن کسی است که با مال خویش تو را یاری رساند و بهتر از او کسی است که تو را از دیگری بی‌نیاز سازد7".

آن حضرت در جایی دیگر بهترین برادران را کسی می‌دانند که دوستی‌اش برای خدا باشد8" و می‌فرمایند: " بهترین برادران کسی است که برادریش برای دنیا نباشد9".

منابع احادیث:

1- مجموعة ورام(تنبیه الخواطر)، ج‏2، ص123.

2- بحارالأنوار: ج ۷۸ ، ص ۳۷۹ / دوستی در قرآن و حدیث: ص 194.

3- عبدالواحد، آمدی، تصنیف غررالحکم و دررالکلم، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، 1378، چاپ دوم، ص416.

4- همان، ص417.

5- همان، «خَیْرُ الْإِخْوَانِ مَنْ لَا یُحْوِجُ إِخْوَانَهُ إِلَی سِوَاه‏».

6- همان، ص415.

7- همان، «خیرُ إخْوانِکَ مَن واساکَ بخیرِهِ و خیرٌ مِنه مَن أغناکَ عن غیرِهِ».

8- همان، ص423. «خیرُالإخْوانِ مَن کانتْ فی اللّه ِ مَودّتُهُ».

9- همان، ص417. «خیرُالإخْوانِ مَن لَم تَکُنْ علَی الدُّنیا اُخوّتُهُ».

انتهای پیام