«عاشورای بی‌خدا»

كسي که صد کیلو وزن دارد و به‌هر دليلي وزنش به خيلي كمتر از نصف کاهش پیدا مي‌کند، تا زمانی‌که روح از بدنش خارج نشده باشد، او زنده است و حکم انسان زنده بر او بار می‌شود! آن‌سان‌كه بقای یک درخت هزار ساله به‌دلیل روح موجود در آن است والّا چه بسیار نهال‌های كه روح از آنها فارغ و خشك مي‌شوند. در حوادث تاریخی هم، مانایی و نامایی روح، در آنها، سبب زنده‌ماندن خاطرات و اثربخشی آنها در روزگاران پسین می‌گردد!

واقعه عاشورا، در مقايسه با هزاران حادثه تاریخی که کشتگان و جان‌باختگان آنها، افزون بر هزاران برابر عاشورا بوده ‌است، یک واقعه زنده پرخاطره و اثربخش تاریخی است. در دنیای معاصر ما در جنگ جهانی دوم بیش از ۷۰ میلیون نفر انسان بی‌گناه در اثر شرارت و گستاخی و ظلم حکومت‌ها علیه یکدیگر کشته شدند و یا در بمباران هیروشیما و ... توسط، میلیون‌ها نفر مظلومانه جان باختند اما یاد و خاطره آنها حتی سالی یکبار هم در جغرافیا رُخ‌داده آنگونه‌که سزاوار کرامت انسانی آن كشتگان است، تجديد نمی‌گردد!

عاشورا دو جنبه دارد: ١-حماسي ٢-جنایی

زنده‌ماندن عاشورا، مربوط به بُعد جنایی آن نیست که این بُعد جنایت، در تاریخ پیش و پس از کربلا، جنایت‌های خونبارتری را در جامعه بشری از خود به‌یادگار گذاشته است! تداوم حیات و تأثیرآفرینی کربلا به بخش حماسی‌بودن کربلاست، حماسه‌ای که هدفش زنده‌ماندن و يا دستیابی به نان، آب و مسکن نبوده که این همه را دشمن در صورت صُلح و تسلیم، مهیای تقدیم آنها کرده بود! این حماسه در یک کلمه برای خدا بوده است، رفع بردگی و بندگی از انسان، مبارزه با تضییع‌كنندگان حقوق مردم، حاکمیت نابخردان و حکومت‌‌تراشان موروثی و نادیده‌انگاشتن ارزش‌های انسانی که به نام دین خدا نابود مي‌شده است! آری، اين حادثه الهي ماناشده چون خداوند که باقیست و غير او همه چیز فانی است و قرآن وعده داده است: «ما عندکم ینفد و ما عندالله باق...»

اگر خدا را از محرم، کربلا، عاشورای حسینی جدا کنیم، هیچ چیز از آنها باقی نمي‌ماند! و شما و ما و همه رهبران انقلاب و اداره جامعه اسلامی براي مانايي انقلاب باید بیش از هر تلاشی! عيار خلوص الهي‌بودن آن‌را از طريق مردم‌دوستی بيشتر و خدمت به آنان بر اساس امرالله، حکم‌الله و ولایت‌الله هر روز نسبت به ديروز، افزون و افزون‌تر كنيم.