سرمایه‌ای به نام دانش‌آموزان باسواد

برای ما ایرانی‌ها و شاید همه کسانی کــه در کشورهــای در حال توسعه زندگی می‌کنند، شنیدن ماجراهایی از قانونمندی، توانمندی و سبک و سیاق زندگی در جوامع پیشرفته جذاب است. از هزینه‌ها و صرفه‌جویی‌ها و سبک زندگی گرفته تا آمار تعداد کشته‌های حوادث رانندگی ، ساعت کاری و دقت کاری و حتی نحوه آموزش‌ها در مدارس و دانشگاه‌ها در کشورهای پیشرفته برایمان مورد توجه و نقل قرار می‌گیرد.

برای ما ایرانی‌ها و شاید همه کسانی کــه در کشورهــای در حال توسعه زندگی می‌کنند، شنیدن ماجراهایی از قانونمندی، توانمندی و سبک و سیاق زندگی در جوامع پیشرفته جذاب است. از هزینه‌ها و صرفه‌جویی‌ها و سبک زندگی گرفته تا آمار تعداد کشته‌های حوادث رانندگی ، ساعت کاری و دقت کاری و حتی نحوه آموزش‌ها در مدارس و دانشگاه‌ها در کشورهای پیشرفته برایمان مورد توجه و نقل قرار می‌گیرد.

هر چند که در همه این موارد نمونه های وطنی قابل ذکر وجود دارد، اما گاهی لازم است که فارغ از مقایسه و بیان این تفاوت ها به فکر بهبود وضع خودمان باشیم.

اما در برخی حوزه ها بهبود شرایط نیازمند تلاش از سوی دولت و حاکمیت است. حوزه آموزش و پرورش از جمله مهم ترین این حوزه هاست، چرا که وظیفه دولت در این حوزه از لحاظ نگاه و تصمیم گیری بشدت سنگین و تاثیرگذار است. درواقع هر چقدر که خانواده ها نسبت به آموزش و سوادآموزی فرزندانشان حساس باشند، اما نحوه ارائه این آموزش ها، قواعد و نظام آموزشی که از سوی دولت و به عبارتی وزارتخانه آموزش و پرورش تعیین می شود، حساس تر و مهم تر است. نظام آموزشی ما در دو دهه اخیر یعنی از دهه ۷۰ تاکنون، دست کم دو بار چرخش بزرگی داشته است؛ یک بار در آن سال ها و با ظهور نظام جدید آموزشی که پدیدآورنده دوره پیش دانشگاهی شد و در سال های اخیر، نظام ۳ـ۳ـ۳ـ۳ که هنوز در ابتدای راه است، اما قرار شده به شکل جدی جایگزین شیوه قبلی شود.

در این میان، نوع نگاه مسئولان آموزش و پرورش در نحوه اجرای درست این نظام نقش مهمی دارد؛ نگاهی که باید فرای آموزش صرف باشد.

علی اصغر فانی به عنوان وزیر و راس مدیریت نظام آموزشی دیروز سخنانی گفته است که می تواند نشانه های خوبی از بهبود وضع نظام آموزشی کشور باشد. او گفته است، باید زمانی که دانش آموزان از مدرسه فارغ التحصیل می شوند، در کنار دیپلم خود دو دیپلم زبان انگلیسی و کامپیوتر را نیز از مدرسه اخذ کنند.

فانی که ظاهرا از اهمیت دانستن زبان دوم برای دانش آموزان ایرانی خبر دارد، از بررسی ورود زبان انگلیسی به مدارس ابتدایی و ارتقابخشی و مهارت آموزی زبان و برنامه های آموزش و پرورش در این حوزه هم حرف هایی زده است.

با این تفاسیر، اگر نگاه این مسئول به سطح اجرا برسد، شاید به آن روز برسیم که دیگر ماجرای مهارت های دانش آموزان کشورهای پیشرفته برایمان عجیب نباشد؛ خصوصا که نسل پرتوان تر در واقع بیشتر از هر چیزی، سرمایه یک کشور محسوب می شود.

مستوره برادران نصیری