«هیس...» شمعی در توفان

این روزها فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» در سینماهای کشور اکران شده است، فیلمی که درباره آن یادآوری چند نکته الزامی است.

این روزها فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» در سینماهای کشور اکران شده است، فیلمی که درباره آن یادآوری چند نکته الزامی است.

۱ ـ با وجود برخی انتقادها و کاستی ها، قطعا باید این فیلم را پخته ترین اثر سینمایی پوران درخشنده دانست و او حالا پس از ساختن آثاری همچون «شمعی در باد»، «رویای خیس» و «خواب های دنباله دار» با «هیس...» به عنوان یک فیلمساز مولف و صاحب سبک در سینمای ایران جایگاه ویژه ای دارد.

۲ ـ تولید فیلمی اجتماعی با درونمایه حساسیت برانگیز آزار و اذیت جنسی دختران کودک و نوجوان و همین طور نوعی چالش با قانون قضایی کشور و حکم قصاص، قطعا جسارت، ظرافت و از همه مهم تر تدبیر خاصی می طلبد زیرا با راه رفتن بر لبه تیغ و تیز این موضوع هر لحظه ممکن است کارگردان متهم به مخالفت و معاندت با دین و قانون و نظام مبتنی بر آن شود یا خواسته و ناخواسته فیلمش تریبونی برای سوءاستفاده کنندگان غربی شود، اما پوران درخشنده که خود چهره ای موجه و دلسوخته است در تولید این اثر هنری هوشیارانه لنز دوربین اش را در جهتی تنظیم کرده است که درعین واقعگرایی نه با آن پُز روشنفکری و جشنواره پسند دهد و نه از دغدغه های انتقادی و اصولی اش گامی عقب بگذارد و آنها را قربانی مصالح و خط قرمزها کند.

۳ ـ پدران و مادران نباید به هیچ عنوان تماشای این فیلم را از دست بدهند بخصوص آنها که دخترانی کم سن و سال در خانه دارند و البته با همین تاکید باید گفت حضور افرادی دست کم زیر ۱۵ سال در سالن های سینما و نشستن پای این فیلم بسیار خطرناک است و ای کاش مسئولان، سینماداران و تهیه کنندگان «هیس...» در تبلیغات و پوسترهای آن هشدار می دادند که از نمایش فیلم برای کودکان و نوجوانان معذورند زیرا هنوز چهره مات، رنگ پریده و بُهت زده دختربچه ای که همراه پدر و مادرش به سینما آمده بود و این فیلم را تا پایان دید، فراموش نکرده ام.

بامداد محمدی