کار و تلاش در سیره عملی علی(ع)

آیا علی(ع) در سیره عملی خود از دوران نوجوانی به کارها و فعالیت های اقتصادی برای امرار معاش خود اشتغال داشته اند؟ لطفاً به نحو اجمال پاسخ دهید. براساس مستندات تاریخی و سیره نظری …

آیا علی(ع) در سیره عملی خود از دوران نوجوانی به کارها و فعالیت های اقتصادی برای امرار معاش خود اشتغال داشته اند؟ لطفاً به نحو اجمال پاسخ دهید.
براساس مستندات تاریخی و سیره نظری و عملی علی(ع)، آن حضرت از دوران نوجوانی در فرصت های مناسب به کارهای گوناگون عملی و فیزیکی اشتغال داشته است. مولی علی(ع) به وسیله کار و تلاش، ضمن تأمین مخارج زندگی خود و خانواده اش، عملا افراد جامعه را به کار و فعالیت در طول زندگی ترغیب می نموده و از این طریق آنان را به ارزش و اهمیت کار و کوشش مستمر متوجه می ساخته است. از جمله روایاتی که در مورد کار و تلاش و اشتغال خود حضرت علی(ع) آمده است، به شرح زیر است.
الف) آب کشیدن از چاه
در حدیث چنین آمده است که علی(ع) خودش را اجیر نمود تا اینکه آب از چاه بکشد و برای هر دلوی یک دانه خرما دریافت کند و آن خرماها را جمع کرده و خدمت پیامبر اعظم(ص) آورد و رسول گرامی خدا هم از آن خرماها تناول فرمود. (جامع احادیث الشیعه، ج۱۹، ص۱۴) در روایت دیگری علی(ع) فرمود: روزی در مدینه گرسنگی شدیدی بر من عارض شد، لذا به اطراف مدینه رفتم تا کاری پیدا کنم، زنی را دیدم که مشغول جمع آوری گل بود، فکر کردم که می خواهد از آنها خشت درست کند، پیش او آمدم و قرارداد بستم که در مقابل هر خشتی یک عدد خرما به من بدهد، تا اینکه به شانزده عدد رسید و دستم تاول زد، پس آمدم و دستهایم را شستم و دو دستم را در مقابل او بازکردم، او نیز شانزده خرما شمرده و در دستهایم قرارداد، پس خدمت پیامبر(ص) آوردم و جریان را به اطلاع حضرت رساندم و آن حضرت با من از خرماها تناول نمود... و برای من دعا نمود. (مستدرک الوسایل، ج۲، ص۴۱۸)
ب) اشتغال به کشاورزی
روایت شده که حضرت علی(ع) با دست خود کار می کرد و در راه خدا هم جهاد می نمود تا جایی که گفته شده حضرت علی(ع) در زمان رسول خدا(ص) برای جهاد قیام می کرد و به کارهای مردم هم رسیدگی می کرد تا زمانی که حضرت رسول گرامی(ص) وفات نمود، و در ضمن رسیدگی به امور مردم، در زمین خود به کشاورزی مشغول بود و از این راه هزاربنده در راه خدا آزاد نمود. (مستدرک الوسایل، ج۲، ص۴۱۸)
همچنین در ارشادالقلوب دیلمی روایت شده است که علی(ع) هرگاه از جهاد فارغ می شد به آموزش مردم و به قضاوت در میان آنان می پرداخت و هنگامی که از این امور فراغت پیدا می کرد در حیاط خانه خود مشغول به کار می شد و با این حال ذکر خدا را بر زبان داشت و مشغول عبادت بود. (همان)
در این رابطه از امام صادق(ع) روایت شده که امیر مؤمنان(ع) در زمین بیل می زد و آن حضرت هزاربنده را با مال و دسترنج خود آزاد کرد. (الحیاه ، ج۵، ص۳۲۳)