بررسی فیلم داستانی‌ درهم‌ و برهم (پالپ‌ فیکشن‌)

● نام فیلم: یک داستان درهم و برهم (پالپ فیکشن) ▪ سال ساخت: ۱۹۹۴ ▪ نام کارگردان: کوئنتین تارانتینو ▪ محصول: آمریکا ▪ فیلمنامه: کوئنتین تارانتینو و راجر آواری ▪ بازیگران: بروس ویلیس، …

● نام فیلم: یک داستان درهم و برهم (پالپ فیکشن)
▪ سال ساخت: ۱۹۹۴
▪ نام کارگردان: کوئنتین تارانتینو
▪ محصول: آمریکا
▪ فیلمنامه: کوئنتین تارانتینو و راجر آواری
▪ بازیگران: بروس ویلیس، جان تراولتا، ساموئل ال جکسون
▪ جوایز: برنده نخل طلای سال ۱۹۹۴ از جشنواره کن شد و در اسکار همان سال جوایز بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش‌های اول و مکمل مرد را به‌دست آورد. پالپ فیکشن به‌عنوان بهترین فیلم نئوکلا‌سیک ۲۵ ربع قرن سال اخیر سینمای جهان انتخاب شد. ‌
از میان فیلمی که به درستی «داستانی درهم و برهم» (پالپ فیکشن) نام گرفته است، تمی را می توان بیرون کشید. پلیسی که با مجرمین سر و کار دارد و خود نیز از کارهای خلاف مبرا نیست، متوجه می شود که وقتی جملاتی از کتاب مقدّس را که طنینی قهرآمیز دارد، هنگام مجازات متخلفان می خواند، آنان قافیه را از کف می دهند. انگار خواندن این جملات پیش از کشتن قربانیان برایش مشروعیتی در ذهن ایجاد می کند و او راحت تر این عمل را انجام می دهد: «مسیر انسان‌ پارسا را بی‌عدالتی‌، جرم‌، خودپرستی‌ و ستم‌ انسان‌های‌ اهریمنی‌ فرا گرفته‌ است‌. خوشا به‌ حال‌ او که‌ در راه‌ خیر و اعمال‌ نیک‌ گام‌ بر می‌دارد و ضعفا را چون‌ شبان‌ از دره‌های‌ تاریک‌ عبور می‌دهد؛ چرا که‌ او حامی‌ برادرانش‌ است‌ و هموست‌ هدایتگر گمراهان‌، پس‌ از برای‌ کین‌خواهی‌ و با قلبی‌ آکنده‌ از نفرت‌ بر تو فرود خواهم‌ آمد تا آنان‌ را که‌ بر نابودی‌ برادرانم‌، کمر بسته‌اند، نابود سازم‌. پس‌ بدان‌ که‌ این‌ اراده‌‌ خداوند است‌، آن‌ گاه‌ که‌ انتقامم‌ را بر تو نازل‌ می‌کنم‌.» حزقیال نبی.
چنان که همان پلیس در انتهای فیلم متوجه می شود که از همان آیاتی که می خوانده و خود را مخاطب محق آن می دانسته است، می توان تأویل هایی دیگر نیز داشت که چه بسا خود طرف ظالمی باشد که در آن آیات ذکر شده است. چنان که پنج تأویل را نخ نما می کند.
ـ تأویل‌ نخست‌: حفظ طوطی‌وار نص‌ صریح‌ و از بر کردن‌ مطالب‌ کتب‌ مقدس‌.
ـ تأویل‌ دوم‌: تو اهریمنی‌ هستی‌، من‌ پارسا و این‌ تفنگ‌ هم‌، همان‌ شبانم‌ که‌ در دره‌های‌ تاریک‌ هوای‌ منو داره ‌(وخداوند؟!)
ـ تأویل‌ سوم‌: من‌ پارسا و تو اهریمنی‌ هستی‌ و خداوند شبانم‌ که‌ در دره‌های‌ تاریک‌ زندگی‌ مراقب‌ من‌ است‌.
ـ تأویل‌ چهارم‌: تو پارسایی‌ و من‌ شبان‌ و این‌ دنیا اهریمنی‌ و ستمگره‌ و دره‌های‌ تاریک‌ آزمونی‌ برای‌ ما.
ـ تأویل‌ پنجم‌: تو جزو ضعفایی‌ و من‌ ستم‌ انسان‌ اهریمنی‌ و این‌ جهان‌ دره‌های‌ تاریک‌ و تنها خداوند است‌ که‌ کاملا خوب‌ و نیک‌ است‌.
ـ ...هنوز سعی‌ می‌کنم‌، واقعاً تلاش‌ می‌کنم‌ که‌ شبان‌ باشم‌.

دکتر کاوه احمدی علی آبادی
دکترای فلسفه و مطالعات ادیان از تگزاس آمریکا