حمید مصدق

اگر حمید مصدق تاکنون در قید حیات مانده بود، ‌امروز ۶۹‌ساله می‌شد. او درست در همین روز، یعنی پنجشنبه دهم بهمن‌ماه، متولد شد اما به سال ۱۳۱۸ و در شهرضا از شهرستان‌های تابع استان …

اگر حمید مصدق تاکنون در قید حیات مانده بود، ‌امروز ۶۹‌ساله می‌شد. او درست در همین روز، یعنی پنجشنبه دهم بهمن‌ماه، متولد شد اما به سال ۱۳۱۸ و در شهرضا از شهرستان‌های تابع استان اصفهان. مصدق تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهرضا و اصفهان به پایان رساند. او در دوران دبیرستان با چهره‌های ادبی برجسته‌ای مانند منوچهر بدیعی، هوشنگ گلشیری، محمد حقوقی و بهرام صادقی هم‌مدرسه بود و با آنان دوستی و آشنایی داشت. مصدق در سال ۱۳۳۹ به تهران آمد و در رشته بازرگانی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد. وی از سال ۱۳۴۳ در رشته حقوق قضایی دانشگاه تهران تحصیل کرد و بعد هم مدرک کارشناسی ارشد اقتصاد گرفت. مصدق در سال ۱۳۴۵ برای ادامه تحصیل به انگلیس رفت و در زمینه روش تحقیق به تحصیل و تحقیق پرداخت. او از سال ۱۳۵۱، پس از دریافت فوق‌لیسانس حقوق اداری از دانشگاه ملی، به عضویت هیئت علمی دانشگاه درآمد و در دانشکده علوم ارتباطات تهران و دانشگاه کرمان به عنوان استادیار به تدریس پرداخت. در کنار تدریس هم از سال ۱۳۵۳ عضو کانون وکلای دادگستری تهران شد و به شغل وکالت روی آورد. اما آنچه او را به چهره‌ای ماندگار در فرهنگ امروز ایران بدل کرد، نه فعالیت‌های حقوقی او بلکه حضور پررنگش در عرصه شعر و شاعری بود.
اولین اثر او در عرصه شعر، منظومه بلند «درفش کاویانی» بود که در سال ۱۳۴۰ منتشر و در همان سال توقیف شد. چاپ دوم این کتاب در سال ۱۳۵۷ منتشر شد و بعد از انقلاب، بارها به چاپ رسید. منظومه «آبی، خاکستری، سیاه» دومین دفتر شعر مصدق بود که در سال ۱۳۴۳ منتشر شد، این کتاب هم بارها تجدید چاپ شده است.
سومین منظومه مصدق، «در رهگذر باد» نام داشت که اولین‌بار در سال ۱۳۴۷ منتشر شد.
او بعد از انقلاب هم چهره‌ای فعال در زمینه شعر بود؛ «از جدایی‌ها»، «سال‌های صبوری» و «شیر سرخ» از دیگر آثار مصدق هستند که به ترتیب در سال‌های ۱۳۵۸، ۱۳۶۹ و ۱۳۷۶ منتشر شده‌اند. مجموعه آثار این شاعر معاصر در سال ۱۳۶۹ در کتابی به نام «تارهایی» گرد آمده که این مجموعه هم بارها تجدید چاپ شده است.
مصدق شاعری با زبان نرم و آهنگین و واژه‌هایی مانوس و مالوف با ذهن مخاطب ایرانی بود؛ به همین خاطر، اشعارش در همه دوره‌ها با استقبال چشمگیری روبه‌رو می‌شد.
او در هفتم آذر‌ماه ۱۳۷۷ بر اثر سکته قلبی در تهران درگذشت. بر سنگ مزار مصدق نوشته شده است:

از ما که در تمام شب عمر
در جستجوی سحر پرسه می‌زدیم
از ما به مهربانی
یاد آرید