همبرگر و این همه تنوع!

همبرگر ماده اصلی نوعی ساندویچ است که معمولاً از گوشت گاو چرخ شده تهیه می شود و شکل آن گرد است. گوشت را می توان کباب کرد و یا به صورت سرخ کرده داخل نان مخصوص به همراه مواد افزودنی …

همبرگر ماده اصلی نوعی ساندویچ است که معمولاً از گوشت گاو چرخ شده تهیه می شود و شکل آن گرد است. گوشت را می توان کباب کرد و یا به صورت سرخ کرده داخل نان مخصوص به همراه مواد افزودنی مصرف کرد.
البته همبرگر را اگر با گوشت و پیاز، بدون افزودنی های صنعتی در منزل تهیه کنیم بسیار مفیدتر است.
همبرگر را معمولاً همراه با کاهو، پیاز، گوجه فرنگی، سیب زمینی سرخ کرده و سس می خورند.
نام این غذا از کشور آلمان و شهر هامبورگ گرفته شده است؛ چون اولین بار در این ناحیه گوشت گاو را پهن کرده و به شکل گرد درآوردند که این محصول با استقبال فراوان مردم رو به رو شد. در قدیم گوشت چرخ کرده گرد شده را «استیک همبرگر» می نامیدند. وقتی این ماده غذایی را داخل نان قرار می دادند، «ساندویچ همبرگر» نام می گرفت.
در زمان جنگ جهانی اول به دلیل احساسات ضد آلمانی در دنیا نام همبرگر برای مدتی به «استیک» تغییر یافت تا اینکه در اواسط دهه ۱۹۲۰ رستورانهای زنجیره ای نیوکاسل تأسیس شد و این رستورانها انواع مختلفی از خوراکهای همبرگر در اشکال متفاوت تهیه می کردند.
امروز تنوع این محصول بسیار زیادتر از گذشته شده است و از گوشتهای دیگر به غیر از گوشت گاو هم برای تهیه آن استفاده می کنند. برای مثال، در تهیه کباب ترکی از گوشت چرخ شده بوقلمون استفاده می کنند. برای تهیه مرغ برگر از گوشت چرخ شده مرغ استفاده می کنند. برخی، انواع آن را با گوشت مصنوعی که ظاهر و بافت گوشت را داراست، تهیه می کنند. گاهی انواع سبزیها را با هم چرخ کرده، له می کنند، سپس قالب می زنند و به شکل همبرگر در می آورند که این نوع همبرگر، بخصوص برای گیاه خواران مناسب است. نوعی ساندویچ هم وجود دارد که همبرگر به همراه پنیر و پیاز بین دو برش نان تست قهوه ای قرار می گیرد. این ساندویچ را داخل فر می گذارند تا زمانی که پنیر آن کاملاً آب شود.
● اشکال مختلف همبرگر
در رستورانهای آمریکا، همبرگر را همراه با انواع سبزیهای مختلف از جمله کاهو، گوجه فرنگی، پیاز، انواع پنیر، معمولاً پنیر پرورده و گاهی ترش مصرف می کنند. پنیر چدار یا پنیر سوئیسی را هم روی همبرگر قرار می دهند که با حرارت، آب شود و یا به صورت خرد شده داخل گوشت همبرگر استفاده می کنند. معمولاً به ساندویچ های همبرگر که پنیر دارد، «چیز برگر» اطلاق می شود. همچنین انواع سس ها را همراه با ساندویچ عرضه می کنند تا هر کسی مطابق با ذایقه خود و به میزان دلخواه از آنها استفاده کند؛ سس کچاپ، سس سال، سس مایونز و ادویه جاتی مانند فلفل از معروف ترین مواد افزودنی به شمار می آید. برای افزودن مواد مختلف به ساندویچ همبرگر از تخم مرغ نیمرو، پنیرفتا، قارچ ورقه شده، سس قارچ، سس تاتار هم استفاده می شود. اضافه کردن هر یک از این مواد، نوع خاصی از همبرگر را ایجاد می کند.
البته مواد افزودنی به ذایقه مردم نواحی مختلف بستگی دارد. در جاهای مختلف مواد افزودنی خاصی را به همبرگر اضافه می کنند. ساندویچی که در تهیه آن از دو عدد همبرگر استفاده شود به «دوبل همبرگر» معروف است. در انگلستان، گوشت همبرگر را با مواد افزودنی مختلفی از جمله تخم مرغ، پیاز و نان خرد شده مخلوط می کنند و به همین دلیل، همبرگر طعم و بافت سوسیس را به دست می آورد.
همبرگرهای تهیه شده در استرالیا و زلاندنو، معمولاً شامل گوجه فرنگی، کاهو، پنیر و گاهی دارای چغندر، پیاز، تخم مرغ، و آناناس هستند و سس گوجه فرنگی یا سس تنوری به میزان بسیار کم در آنها به کار می رود. در ژاپن هرگز همبرگر را در خانه تهیه نمی کنند، بلکه آن را از رستورانها یا ساندویچ فروشی ها می خرند و به آنچه که در منزل پخت می شود «کتلت» می گویند.