دکتر محمد قریب

دکتر محمد قریب بنیانگذار طب نوین اطفال در ایران و از بنیانگذاران بیمارستان مرکز طبی کودکان مرحوم دکتر محمد قریب در سال ۱۲۸۸ شمسی در یک خانواده مذهبی در تهران متولد شد. وی در …

دکتر محمد قریب بنیانگذار طب نوین اطفال در ایران و از بنیانگذاران بیمارستان مرکز طبی کودکان
مرحوم دکتر محمد قریب در سال ۱۲۸۸ شمسی در یک خانواده مذهبی در تهران متولد شد. وی در سال ۱۳۰۶ شمسی در زمره اولین گروه دانشجویان ایرانی بود که برا ی ادامه تحصیل در رشته پزشکی به فرانسه رفتند. وی در پایان سال اول در شهر رن فرانسه موفق به دریافت جایزه لابراتور تشریح دانشکده پزشکی شد و در سال ۱۳۱۴ نخستین ایرانی بود که توانست در کنکور ا نترنی بیمارستان پاریس موفق شود. وی در سال ۱۳۱۵ ازدواج کرد ودر سال ۱۳۱۷ به ایران بازگشت . پس از طی دوره سربازی در سال ۱۳۱۹ به عنوان دانشیار طب اطفال در دانشگاه به فعالیت علمی مشغول گردید. وی ابتدا در بیمارستان رازی به اداره بخش اطفال مشغول شد و بعد از آن به بیمارستان هزار تختخوابی آمد و در آن جا بخش اطفال را راه اندازی کرد . وی در سال ۱۳۱۹ کتاب بیماریهای کودکان را به چاپ رساند و در سال ۱۳۳۵ با همکاری آقای دکتر اهری آن را با اطلاعات جدید تجدید چاپ نمود. دکتر قریب در سال ۱۳۲۱ به دریافت نشان عالی دولت فرانسه نایل شد و در سال ۱۳۵۰ به عضویت هیئت مدیره انجمن بین المللی بیماریهای کودکان در آمد. همچنین در آخرین سالهای عمر وی موفق به نشان درجه اول فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش شد.
دکتر قریب در طول سالهای فعالیت علمی خود در کنگره های مختلف بین المللی در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، آمریکا، کانادا، ژاپن، ترکیه و اتریش شرکت کرد و عضویت چندین مجمع علمی بین المللی را برعهده داشت. اولین تعویض خون را در ایران دکتر قریب انجام داد و از بنیانگذاران انتقال خون در ایران بود.
از مهمترین اقدامات دکتر قریب بنیانگذاری و تأسیس اولین بیمارستان تخصصی کودکان یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان به همراه دکتر اهری بود که وی این اقدام را در زمان بازنشستگی خود انجام دادند
مرحوم دکتر قریب در حین فعالیت علمی فعالیت سیاسی و اجتماعی نیز داشت به گونه ای که بارها در کلاس درس به اقدامات رژیم انتقاد می کرد . پس از واقعه ۲۸ مرداد ۳۲ نیز بدنبال امضاء یک بیانیه به همراه ۱۰ تن دیگر از اعضاء هیئت علمی دانشگاه مانند مهندس بازرگان، دکتر سحابی و دکتر نعمت الهی به دستور شاه از دانشگاه اخراج شدند که این موضوع باعث افزایش محبوبیت او در بین دانشجویان و جامعه دانشگاهی شد.
مرحوم دکتر قریب در سال ۱۳۵۱ به بیماری هماچوری (دفع خون از دستگاه ادراری) مبتلا شد که بعدها تشخیص کانسر مثانه داده شد ولی اقدامات درمانی انجام شده درایران و آمریکا تأثیر چندانی بر بیماری او نداشت و سرانجام در روز سه شنبه اول بهمن ماه ۱۳۵۳ در بیمارستان مرکز طبی کودکان محل خدمت خود دار فانی را وداع کرد و طبق وصیت خودش در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شد.