مطالب این کتاب در تجلیل از انسانیت نگاشته شده است. نویسنده سعی دارد نگرشی تاریخی و دینی از اصولی اخلاقی عرضه کند. وی بیشتر مباحث کتاب را به موضوع رسیدن به انسانیت کامل در عصر جدید و رسیدن به خودشناسی, اختصاص داده و از این رو در جای جای کتاب به سخنان متفکران اشراقی و مذهبی, و برخی متون دینی استناد می‌کنند. درکتاب خاطرنشان شده است: '.... ما و دنیایی که در آن به سر می‌بریم عمدتا آکنده ازاستعدادهای بالقوه زیادی هستیم که هنوز تحقق نیافته است و همگی ما بسیار کمتر از آنچه می‌توانیم باشیم, هستیم, هستی مانند نقش پیچیده‌ای است که اگر قرار باشد ما در آن کلیتی متعالی را تجربه کنیم, بایستی شکوفا شود. در این صورت زندگی هیچ کس با اهمیت‌تر یا کم اهمیت‌تر از زندگی دیگری نیست و یا هیچ یک از ما با مسئولیت‌تر یا کم مسئولیت‌تر از دیگری نیستیم....'.