طايفهٔ غلجائى افغان، در اواخر دورهٔ صفويه به تحريک شاه‌عالم اوّل امپراتور هند بناء مخالفت با دولت ايران را گذاشت. آنها گرگين‌خان گرجى را کشتند و قندهار را گرفتند. در اين زمان محمود افغان قدرت را در دست گرفت و به ايران حمله کرد. پس از يک حملهٔ منتج به شکست به کرمان، در نوبت بعد کرمان را گرفت و على‌رغم برترى سپاه ايران، در نبردى که نزديک گلون‌آباد (گلناباد) در نزديک اصفهان رخ داد به‌دليل بى‌کفايتى شاه و امرا، بر سپاه ايران پيروز شد و پس از ۷ ماه محاصره که قحطى و طاعون عده زيادى از مردم را بين برد اصفهان را گرفت و صاحب تاج سلطان‌حسين صفوى شد. محمد بخش مهمى از مرکز ايران را تصرف کرد. روستاها و شهرها عليه او سر به شورش برداشتند ولى سرکوب شدند. با استفاده از اين وضع آشفته روس‌ها به نواحى شمالى و عثمانى به قفقاز حمله کردند و دو کشور قراردادى بستند که به‌موجب آن شهرهاى مجاور درياى‌خزر به روسيه و قفقاز و مغرب ايران متعلق به عثمانى مى‌شد ولى عثمانى‌ها قزوين را اشغال و به‌سوى اصفهان رفتند. در اين هنگام محمود به‌دست پسرعموى خود اشرف کشته شد و نيروى عثمانى از سپاه اشرف افغان شکست خوردند و با او قراردادى بستند. دروهٔ استيلاء افاغنه به‌دليل تعصب آنها در مذهب تسنن با خونريزى و بى‌رحمى زيادى همراه بود. زرتشتيان که در اثر سختگيرى علماى شيعه در کرمان بودند با محمود افغان از درِ اتحاد درآمدند، در شهرهاى ديگر از جانب ساکنين شيعهٔ آن شهرها کشته شدند. استيلاء افاغنه با شکست اشرف از نادر و کشته شدن اشرف به‌دست يکى از رؤساى بلوچ خاتمه يافت.