شبی در یک کافه، "مری" (فارو)، فروشنده یک گالری هنری، با "جان" (هافمن)، طراح مبلمان، آشنا میشود. صبح روز بعد، اگرچه هر دو از رابطه جدیدشان خشنود هستند، اما "جان" خاطره رابطه قبلی خود با دختری بهنام "روت" (گریفین) را نمیتواند فراموش کند. "مری" نیز همچنان خاطره دوستی نافرجامش با "جیمز" (تولن)، سیاستمداری متأهل، را با خود دارد. "مری" تصمیم میگیرد آپارتمان "جان" را ترک کند، در حالی که "جان" به او پیشنهاد میکند پیش از رفتن به چند صفحه موسیقی گوش دهد. با این همه، "مری" میرود؛ اما بهزودی متوجه میشود که کلیدش را جا گذاشته است. نزد "جان" باز میگردد و ناهار را با هم میخورند. پس از صرف ناهار، رابطه بار دیگر صمیمی میشود...
٭ یتس در دومین فیلم آمریکائی خود (پس از بولیت، ۱۹۶۸) آشکارا قصد تقلید از فیلمسازان موج نوی فرانسه، بهخصوص ژانلوکگدار را دارد. فیلمی فاقد حسوحال و نقطه عطفهای دراماتیک. ظاهراً اینجا، قرار است هافمن و فارو جور تمامی ضعفها و کمبودها را بر دوش بکشند.