اِبْنِ حَنَش، ابوعبدالله شرفالدین محمد بن یحیی بن احمد بن حنش (ح 650 - 719ق/1252- 1319م)، فقیه و متکلم زیدی یمنی. پدر وی یحیی و نیای او احمد بن سلطان حنش از فقیهان یمن بودهاند (ابن ابی الرجال، 4/409). ابن حنش نزد پدر خود یحیی بن احمد (د 697ق/1298م) و عبدالله بن علی بن احمد اَکْوع دانش آموخت. وی تمایل داشت که بین اصول و فروع جمع کند و مشکلات علمی را علتیابی نموده و تفاوتهای متشابهات را دریابد. از این رو او را چراغ راهنمای طالبان علم و زبان متکلمان و امام مجتهدان نامیدهاند (همو، 4/409-410). شوکانی (2/277) وی را مردی زاهد و عابد و فصیح و حاضرجواب و ذوفنون دانسته است. از شاگردان معروف وی امام مهدی محمود بن مطهر بن یحیی (د 729ق/1329م) از پیشوایان زیدیه و مرتضی بن مفضل (ابن ابی الرجال، همانجا) و جماعتی دیگر از بزرگان را میتوان نام (شوکانی، همانجا). وفات وی در ظفار واقع شد و در الطفهٔ در کنار قبر پدرش به خاک سپرده شد (ابن ابی الرجال، 4/408؛ شوکانی، همانجا؛ قس: زباره، 1/220). آثار: 1. یاقوتهٔ الغیاصهٔ الجامعهٔ لمعانی الخلاصهٔ النافعهٔ بالادلهٔ القاطعهٔ، شرح بر کتاب الخلاصهٔ النافعهٔ احمد بن حسن رصّاص (ابن ابی الرجال، 4/409) که گاه با عنوان الانوار المتألقهٔ الساطعهٔ فی تلخیص فوائد الخلاصهٔ النافعهٔ شناخته میشود (نک: حبشی، 112). نسخههایی از آن در آمبروزیانا (لوفگرن، شم 755 642, و مکتبهٔ الغربیهٔ یمن وجود دارد (حبشی، همانجا). 2. التمهید و التیسیر فی تحصیل فوائد التحریر، که شوکانی (2/277) آن را التمهید و التفسیر لفوائد التحریر و بروکلمان آن را التمهید و التبصیر ضبط کردهاند .(GAL,S,I/698) نسخهای از جلد دوم این کتاب در آمبروزیانا موجود است (لوفگرن، شم 53 )؛ 3. الیواقیت المضیئهٔ فی غرائب فقه الا´ئمهٔ الزیدیهٔ، نسخهٔ آن در جامع الکبیر صنعا (رقیحی، 3/1242) موجود است. هیچ کدام از آثار نامبرده تاکنون به چاپ نرسیده است.