اِبْنِ قاضیِ بَعْلَبَک، بدرالدین مظفربن عبدالرحمان بن ابراهیم، طبیب، فقیه و حافظ قرآن در سدهٔ 7ق/13م. او را به سبب اینکه پدرش قاضی بعلبک بود، ابن قاضی بعلبک خواندهاند. ابن ابی اصیبعه و ابن عبری به رغم اینکه هر دو معاصر ابن قاضی بودهاند، مطلبی دربارهٔ تاریخ تولد وی نیاوردهاند. ابن عبری (275) تنها به ذکر خلاصهای از زندگی وی و کتاب مُفرّح النفس او اکتفا کرده است، و بیشتر کسانی که از ابن قاضی ذکری به میان آوردهاند، به گفتههای ابن ابی اصیبعه استناد کردهاند. ابن قاضی در دمشق تولد و رشد یافت و نزد مهذبالدین عبدالرحیم بن علی دَخوار (د 628ق/1230م) طب آموخت و در آن مهارت یافت. در 622ق که مهذبالدین برای معالجهٔ ملک الاشرف موسی ایوبی (حک 626 -634ق؟/1229-1237م) نزد وی رفت، ابن قاضی نیز با او همراه شد. مدتی بعد که به شام بازگشت، در بیمارستان رقه به طبابت مشغول شد و در آنجا کتابی دربارهٔ خصوصیات طبیعی شهر رقه ( مزاج الرقّه ) به رشتهٔ تحریر درآورد. وی در دوران اقامت چند سالهٔ خود در رقه، به تحصیل حکمت نزد زینالدین اعمی پرداخت. چون به دمشق بازگشت، در 635ق/1237م به خدمت مظفرالدین یونس بن مودود بن الملک العادل فرا خوانده شد و در 637ق به سمت ریاست اطبا و جراخان و چشم پزشکان گمارده شد. ابن قاضی با داشتن این مشاغل همچنان به تحصیلات خود در علم پزشکی ادامه داد. در 645ق نیز از سوی ملکالصالح ایوبی، امیر دمشق، در مشاغل پیشین ابقا شد. او نزد دیگر امیران ایوبی دمشق نیز از منزلت خاصی برخوردار بود و مقرری ماهانه داشت. در همین مدت در بیمارستان نوری به معالجهٔ بیماران هم میپرداخت. ابن قاضی بعلبک سپس به تحصیل علوم دینی روی آورد، به همین سبب در خانهای در نزدیکی مدرسهٔ قلیجیه اقامت گزید و به آموختن فقه، ادبیات، تفسیر و قرائت نزد شهابالدین ابوشامه پرداخت (ابن ابی اصیبعه، 2/259-260) و ظاهراً تا آخر عمر به همین کار ادامه داد. از تاریخ درگذشت او نیز آگاهی در دست نیست، اما همچنانکه حاجی خلیفه (2/1772) حدس زده است، میبایست پس از 650ق/1252م بوده باشد. ابن ابی اصیبعه او را به پرهیزگاری و دینداری ستوده است. از جمله کارهای قابل توجهی که به ابن قاضی بعلبک نسبت داده میشود، توسعهٔ بیمارستان نوری و آبرسانیِ آن را میتوان ذکر کرد. او خانه - های مجاور بیمارستان را خرید و به بیمارستان ملحق کرد و اتاقهای آن را توسعه داد (ابن ابی اصیبعه، 2/260-262). آثار: تنها اثری که تاکنون از ابن قاضی بعلبک به دست آمده، کتابی است با عنوان شرح تذکرهٔ المعرفهٔ لابقراط. نسخهای از این اثر در کتابخانهٔ قاسم رجب در بغداد موجود است (نک: زرکلی، 7/256). کتابی نیز در کتابخانهٔ ریاض با عنوان شرح مقدمهٔ المعرفهٔ لابقراط موجود است که به نظر زرکلی احتمالاً این هر دو یک کتاب هستند. علاوه بر این، آثار دیگری نیز به او نسبت داده شده است: 1. مفرح النفس (ابن ابی اصیبعه، 2/263). در کتابخانهٔ سامی ابراهیم حداد در سوریه کتابی نیز با همین عنوان وجود دارد، ولی از مؤلف آن به نام شرفالدین محمد بن عمر بغدادی یاد شده است. به گفتهٔ حداد (ص 89) بورگل1 آن را در زمرهٔ آثار ابن قاضی بعلبک دانسته و گویا درصدد نشر آن بوده است؛ 2. شرح کتاب الاخلاط: ترجمهٔ حنین بن اسحاق )؛ GAL,S,I/368) 3. مقالهٔ فی مزاج الرقهٔ (ابن ابی اصیبعه، 2/263)؛ 4. الملح فی الطب (همانجا).