اِبْنِ عِماد، ابوالعباس احمد بن عماد بن یوسف اُقْفَهْسی (750- 808ق/1349- 1405م)، فقیه شافعی مصری. اقفهسی نسبت به قریهٔ اقفهس در مصر است. ابن عماد از کسانی چون جمالالدین اسنوی، سراجالدین بلقینی، زینالدین عراقی، ابن صائغ و جمالالدین باجی علم آموخت (سخاوی، 2/47- 48؛ ابن قاضی شهبه، 4/15). ابن حجر عسقلانی، رشیدی و برهانالدین محدث حلب از شاگردان او بودهاند (ابن حجر، 5/315؛ سخاوی، 2/49). آثار چاپ شدهٔ او اینهاست: 1. آداب الاکل (بیروت، 1986م)، که عنوان نسخهٔ خطی آن، المنظومهٔ العمادیهٔ فی آداب الاکل و الشرب و النوم است؛ 2. القول التام فی احکام المأموم و الامام (قاهره، 1322ق)؛ 3. کشف الاسرار عما خفی علی (عن فهم) الافکار، که با شرح ابوعلی احمد ازهری در اسکندریه (1315ق) چاپ شده است؛ 4. منظومهٔ فیالمعفوّات، که شروح متعددیدارد (نک: GAL,S,II/110 و با شرح فتح الجواد از احمد بن حمزه و نیز حاشیهٔ آن شرح با عنوان بلوغ المراد از حسین بن سلیمان رشیدی در مصر (1286، 1298 و 1321ق) به چاپ رسیده است. آثار خطی وی در فهرستها II/114-116) GAL, ، GAL,S; همانجا) و آثار یافت نشدهٔ او در الضوء سخاوی (2/48-49) آمده است.