رضا حیرانی
”تنفس انفرادی“<br /> سلولم از خلق خدا تنگتر<br /> خوابم، بومرنگ برگشته سمت صورتم<br /> پهنای آسمان را چقدر بنویسم در عبور باد؟<br /> و چند پروانه کودکی کنم از زور باد؟<br /> زیستن تنفس اجباریست<br /> آدمک مجبور!<br /> خاک عمودی!<br /> سالی پر از کودکان کبیسه داشتیم<br /> تقویم اضافهتر از چند سرنوشت...
فایل(های) الحاقی
آسایشم گاهی روانیست | asayesham gahi ravani ast.pdf | 248 KB | application/pdf |