یکی از مشهورترین قطعات تاریخ ادبیات ایران، در مدح و منقبت حضرت علی (ع) را می‌توان در پایان دفتر اول مثنوی یافت. این منظومه با بیت:<br /> از علی آموز اخلاص عمل<br /> شیر حق را دان مطهر از دغل<br /> آغاز می‌شود، و مجموعاً مولوی ١٥٥ بیت از مثنوی خود را به این داستان اختصاص داده است. داستان از آنجا آغاز می‌شود که حضرت علی (ع) بر پهلوانی دست یافته، و با شمشیر قصد کشتن او را کرده است، پهلوان به زمین خورده، ناگهان بر روی علی خدو (آب دهان) افکنده و حضرت به عوض کشتن او شمشیر خود را بر زمین انداخته، و در غزای او کاهلی کرده است . پهلوان مذکور که از این عمل حضرت به شگفتی دچار آمده، علت تعلل را از ایشان جویا می‌شود، حضرت در جواب می‌فرمایند که از خدوئی که بر صورت من انداختی خوی من تباه شد، (یعنی خشمگین شدم) و نیم وجودم از حق تهی<br /> شد، و چون من در راه حق آدم می‌کشم نه به هوای نفس، کشتن تو را در آن حالت روا ندانستم....

فایل(های) الحاقی

مولانا جلال‌الدین و جنگ علی (ع) hazrate ali va molana.pdf 180 KB application/pdf