علی قنبری
شب ـ به هنگام شام <br /> همسایهٔ عراقی‌ام در را به صدا درآورد<br /> (ابن همسایه عراقی سرباز نیست)<br /> و ما هم که با شیر و شکر و کمی پودر کاستارد<br /> و خلاصه دسری که می‌چسبید<br /> ما ما که قند فراوانمان آرزو بود<br /> و جویدنمان دقیقاً رخ نمی‌داد<br /> حدس نمی‌زدیم<br /> شکل آتشی بر این خانه که کاشانه بسوخت...
فایل(های) الحاقی
| نامه به / رویا و ضمائم پاره‌وقت | name-be.pdf | 482 KB | application/pdf |