پس زدگی ایمپلنت به چه علتی رخ می دهد؟

ایمپلنت یک راه دائمی برای جایگزین کردن دندانهای افتاده می باشد. درصد موفقیت این روش بالا و حدود 97 درصد است. ایمپلنت در زیبا سازی چهره و لبخند همچنین در هضم و جویدن غذا تاثیر زیادی دارد. افراد مختلف برای کاشت دندان مراجعه می نمایند که ممکن است از یک دندان تا تمام دندانهای خود را از دست داده باشند. در این مقاله به بررسی پس زدگی ایمپلنت دندان می پردازیم. 

پزشک برای انجام ایمپلنت و موفقیت آن باید جوانب مختلفی را مد نظر قرار دهد. آیا فرد بیماری خاصی ندارد؟ یا دارویی مصرف نمی کند؟ بعضی بیماریها و داروها کاشت دندان را تحت تاثیر قرار می دهند.

موفقیت کاشت دندان به چه عواملی بستگی دارد؟

موفقیت ایمپلنت به معنی جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک است. استخوان فک در اطراف ایمپلنت رشد می کند و یکپارچه سازی انجام می دهد. رشد خوب استخوان و داشتن استخوان کافی در فک و سلامت لثه در موفقیت کاشت دندان بسیار موثر است. قبل از ایمپلنت باید بیماریهای دهان و دندان و هر نوع عفونت دهانی بر طرف شود.

پزشک با بررسی پرونده بیمار صلاحیت فرد را برای ایمپلنت را تشخیص می دهد. ایمپلنت برای بعضی افراد مناسب نمی باشد و ممکن است باعث آسیب به استخوان فک آنها و یا مشکلات حادتری شود و عوارض ایمپلنت دندان به وجود می آیند.

علت عدم موفقیت کاشت دندان چیست؟

بیماریهای دریچه قلب، سکته قلبی، ناراحتیهای خونی، دیابت، هموفیلی، بیماری کلیوی، نرمی و پوکی استخوان می تواند باعث پس زدگی ایمپلنت گردد. عدم درمان عفونت در محل قرار گرفتن ایمپلنت باعث می شود به بافت استخوانی آسیب برسد و زمینه ساز پس زدگی ایمپلنت گردد. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان و جمع شدن پلاک های میکروبی در دهان یکی از عوامل پس زدگی ایمپلنت است.

در صورتی که فرد رادیوتراپی و یا شیمی درمانی در اثر ابتلا به سرطان انجام می دهد باید درمان انجام شود و حدود 6 ماه از این درمانها حداقل گذشته باشد. در صورتی که فرد بعد از ایمپلنت به چنین درمانهایی نیاز پیدا کرد باید پزشک را در جریان ایمپلنت بودن دندان هایش بگذارد تا در صورت امکان درمان هایی مناسب جایگزین نماید.

برای افرادی که مشکل خونی و دیابت دارند از آنجا که طول دوره بهبود در این افراد طولانی تر است و احتمال عفونت در آنها بالا است استفاده از روشهای ایمپلنت بدون جراحی می تواند مناسب باشد. این روش می تواند احتمال پس زدگی ایمپلنت را تا 50 درصد کاهش دهد.

افرادی که دندان قروچه دارند حتما باید از نایت گارد برای حفاظت از دندان هایشان و ایمپلنت در شب استفاده کنند.

افرادی که دچار نرمی و یا پوکی استخوان در قسمت فک هستند یا مشکل کوتاه بودن و تحلیل رفتن در قسمت استخوان فک را دارند، می توانند از طریق پیوند استخوان قبل از ایمپلنت احتمال سازگاری را بالا ببرند.

گاهی آلرژی به جنس مواد تشکیل دهنده ایمپلنت می تواند سبب پس زدگی گردد. جنس ایمپلنتها معمولا تیتانیومی یا سرامیکی است. در ساختمان نمونه تیتانیومی که یک آلیاژ است چند نمونه فلز بکار رفته است که بعضی افراد به فلز حساس هستند. این افراد بهتر است از ایمپلنت سرامیکی استفاده کنند که در ساختمان آن فلز نیست.

علائم پس زدگی ایمپلنت چیست؟

در صورتی که استخوان نتواند در اطراف ایمپلنت رشد کند علائم پس زدن ایمپلنت رخ می دهد. عفونت ایمپلنت و لق زدگی در محل از علائم پس زدگی است. عفونت در محل ایمپلنت می تواند سبب تب، خونریزی و حتی حالت تهوع و استفراغ گردد. لثه در این حالت می تواند دچار تورم و سیاه شدگی و آبسه گردد.

هر نوع لق زدگی نشانه پس زدگی ایمپلنت نمی باشد. گاهی لق زدن به علت شل شدن روکش می باشد. پزشک با معاینه بیمار و مشاهده عکسهای رادیو گرافی و سی تی اسکن دهان بیمار می تواند علت لق زدن و عفونت را متوجه شود.

در صورتی که علت شل شدن ایمپلنت، پس زدگی و عدم جوش با استخوانهای اطراف باشد، پزشک ممکن است با توجه به وضعیت جسمانی بیمار و اوضاع فک و ایمپلنت تجویز متفاوتی ارائه دهد.

خروج ایمپلنت با جراحی یا تجویز دارو و یا حتی پیوند استخوان ممکن از نمونه اقدامات پزشک در این حالت باشد.

در صورت نیاز به خروج ایمپلنت، معمولا چند مدت محل را به حال خود رها می کنند و در صورت داشتن عفونت داروی آنتی بیوتیک هم تجویز می شود.

در صورت پس زدگی ایمپلنت چه باید کرد؟

اگر احساس کردید که ایمپلنت کاشته شده در دهان شما لق می زند فورا به پزشک مراجعه نمایید، تا علت را بررسی کند. ممکن است علت لق شدن، پس زدگی باشد که در صورت عدم رسیدگی سریع می تواند باعث ایجاد عفونت و تب و لرز در بیمار گردد. پیشرفت عفونت می تواند سبب آسیب به استخوان فک و یا سرایت آن به قسمت مغز و گردن گردد که در این حالت زندگی فرد به خطر می افتد.

ترمیم ایمپلنت معمولا طی مدت سه الی چهار ماه رخ می دهد. معمولا طی این مدت دندان کاشته شده به علت رشد استخوان در جای خود مستقر و محکم می گردد. اگر تثبیت رخ ندهد ممکن است پس زدگی اولیه بافت کاشته شده اتفاق افتاده باشد یا ترمیم به علتی به کندی روی دهد.

ممکن است تثبیت روی دهد ولی به علت بیمار شدن فرد به بیماری خاص یا مصرف دارویی فک دچار تحلیل شده و بافت را بعدا پس بزند و به عبارتی پس زدگی ثانویه رخ داده باشد.

پس زدگی ایمپلنت چندان خوشایند نیست. از این رو بیمار باید حتما از سلامتی کافی برخوردار باشد بعد اقدام به ایمپلنت نماید. در صورت بیماری یا احتمال بیمار بودن، در صورت اجازه پزشک با کنترل بیماری اقدام به ایمپلنت نمایند.

راه های مراقبتی برای جلوگیری از پس زدگی ایمپلنت چیست؟

عواملی که موجب پس زدگی ایمپلنت می گردد به چند دسته تقسیم می شود. ممکن به علت مصرف داروها یا بیماریهای فرد باشد، در این صورت پزشک باید پرونده بیمار را بررسی کند تا تحت شرایط کنترل شده ای ایمپلنت را انجام دهد. داروهای کورتونی و استروئیدی از جمله عوامل مشکل ساز می باشد.

علت پس زدگی ممکن است به علت بیماری هایی باشد که فرد بعدا به آنها مبتلا شده است یا داروهایی باشد که جدیدا مصرف می کند. از اینرو فرد باید پزشک را در این موارد از ایمپلنت بودن دندانهایش آگاه سازد تا درمانهای جایگزین و مناسب را در پیش گیرد.

انجام تست حساسیت به فلز بر روی فرد، در انتخاب جنس مناسب برای ایمپلنت و جلوگیری از آلرژی و مشکلات دیگر موثر است.

آسیب به ایمپلنت می تواند سبب عفونت و در بعضی مواقع در صورت عدم درمان باعث پس زدگی گردد. دندان قروچه، سیگار کشیدن، غذاهای سفت و چسبنده، نوشیدنی های الکلی از جمله عوامل آسیب به ایمپلنت می باشد. استفاده از نایت گارد و خوردن غذاهای نرم یا نوشیدنی غیرالکلی و عدم مصرف سیگار از جمله مراقبتهای لازم می باشد.

رعایت بهداشت دهان و دندان خیلی مهم است. مسواک نرم و خمیر دندان با ساییدگی پایین برای ایمپلنت دندان مناسب است. با دهان شویه روزی دو بار دندانهای کاشته شده تمیز شوند. نخ دندان بدون موم بهتر است. هر شش ماه یکبار مراجعه به دندانپزشک جهت ویزیت دندانها و ایمپلنت صورت بگیرد.