لهستان بخاطر قرار گرفتن در موقعيت جغرافيايى مناسب در منطقه اروپاى شرقي، دارا بودن بيشترين جمعيّت و وسيعترين مساحت، حلقه ارتباطى بين شرق و غرب اروپا محسوب مى‌گردد. اين کشور در طول دو جنگ جهانى مورد تاخت و تاز قدرت‌هاى بزرگ بوده است. لهستان پس از جنگ جهانى دوم در زمرهٔ دولت‌هاى کمونيستى و از اعضاء اوليه پيمان دفاعى ورشو قرار گرفت. اين پيمان در کاخ رياست جمهورى لهستان در ورشو به مدت ۲۰ سال به‌ امضاء کشورهاى اين پيمان رسد. لهستان بعنوان اولين کشور اروپاى شرقى بود که مردم آن خواستار تغيير نظام کمونيستى گرديدند. طى تحوّلاتى که در دههٔ ۱۹۸۰ ميلادى در اين کشور بوقوع پيوست سيستم جمهورى مبتنى بر نظام دمکراسى پارلماني، که مقامات آن با آراء مستقيم مردم انتخاب شوند را برگزيده است. اين کشور در راستاى پيوستن به ساختارهاى غربى (ناتو و اتحاديهٔ اروپا) توانست عضويت در ناتو را در آوريل سال ۱۹۹۹ ميلادى کسب نموده و ضمن امضاء موافقت‌نامهٔ پيوستن به اتحاديهٔ اروپا، قرار است در سال ۲۰۰۴ ميلادى به عضويت اين اتحاديه درآيد.