طبق قانون اساسى پاکستان رهبر جمهورى اسلامى پاکستان رئيس جمهورى خواهد بود. چون سيستم حکومت در پاکستان پارلمانى است، لذا برعکس قانون اساسى سال ۱۹۶۲ قدرت رئيس جمهور بسيار محدود است و مرکز قدرت نخست وزير است و اوست که رهبر واقعى ملت تصور مى‌شود. البته اصلاحيه هشتم در قانون اساسى اين وضع را دگرگون کرده است؛ زيرا همچنان‌که توضيح داده شد اجازه برکنارى نخست وزير و کابينه را به رئيس جمهور مى‌دهد و او در هر زمان قادر است از اين قدرت خود استفاده کند.


نامزد رياست جمهورى پاکستان بايد داراى شرايط زير باشد:


۱. مسلمان باشد


۲. ۴۵ سال کمتر نداشته باشد


۳. داراى تابعيت پاکستان باشد


۴. نامش در فهرست رأى دهندگان به ثبت رسيده باشد


۵. دادگاه او را مريض روانى اعلام نکرده باشد.


انتخاب رئيس جمهور در جلسه مشترک مجلس سنا و مجلس ملى انجام خواهد گرفت. قبل از روز انتخاب يا در روز انتخاب يکى از اعضاءِ مجلس، چه مجلس سنا و چه مجلس ملى نامزدى که واجد شرايط فوق باشد را به رئيس شوراى برگزارى انتخابات معرفى خواهد کرد. پيشنهاد کننده برگ پيشنهاد را امضاء خواهد کرد. شخصى که به عنوان نامزد معرفى مى‌شود بر او نيز لازم است که موافقت خود را اعلام کند.