عوامل داخلى مؤثر در سياست خارجى نروژ چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا در نروژ، احزاب نقش بسيار مؤثرى در سياست خارجى ايفاء مىکنند، و حزب کارگر در اين ميان نقش اصلى را بر عهده دارد. بزرگترين شکست سياسى حزب کارگر، به دليل تمايل حزب براى واردکردن نروژ به جامعه اروپا بود. انتخابات ۱۹۷۲، که عضويت در جامعه اروپا را رد کرد به اعتقاد ناظران سياسي، به مثابه جراحتى بر سياستهاى بعدى تمام احزاب اروپا بود که به مدت دو دهه آنها را تحت تأثير قرار داد. شکست حزب کارگر در اين انتخابات بود که منجر به انشعاب در داخل حزب گرديد. حزب محافظهکار در عرصه سياست خارجي، طرفدار يک سيستم دفاعى قوى است و به عضويت نروژ در جامعه اروپا علاقه دارد و خواستار ادامه عضويت در ناتو است، برخلاف حزب محافظهکار، حزب ميانه، به شدت با پيوستن نروژ به اين جامعه مخالفت مىورزد و کارشناسان مسائل سياسى عقيده دارند که پيروزى حزب مرکزى در انتخابات اخير، مسأله عضويت نروژ در بازار مشترک را بسيار مشکلتر نموده است. سياست خارجى حزب سوسياليست چپ نيز، بر تأکيد بيشتر بر همبستگى بينالمللى و کمک به کشورهاى جهان سوم استوار است. اين حزب، با عضويت نروژ با جامعه اروپا مخالف است. در مقابل، حزب ترقىخواه موضع روشنى در اين مورد اتخاذ نکرده است، ولى معتقد است که اين موضوع قابل بررسى است و حزب دموکرات مسيحي، از افزايش کمک به کشورهاى در حال توسعه حمايت مىکند. نروژ، يکى از متحدان آمريکا است و با وجود برخى اختلافات، نوعى موافقت سياسى به نفع عضويت در ناتو بين دو کشور وجود دارد. اوج اختلافنظرها در اوايل دهه ۱۹۸۰، ناشى از خطمشىهاى نروژ و آمريکا در مورد استقرار سلاحهاى هستهاى در اروپا بود. نروژ، يکى از کشورهاى عضو ناتو است که هممرز بودن اين کشور با شوروى سابق، اهميت زيادى را در ناتو به آن بخشيده است. اگرچه تحولات شوروى سابق تا حدودى از اين اهميت کاسته است ولى فعاليتهائى که اخيراً ناتو براى تطبيق خود با تحولات جهانى و اروپا انجام مىدهد نشاندهنده آن است که اين سازمان در حال حاضر محور مهمى در مسائل امنيتى اروپا و آتلانتيک محسوب مىگردد و نروژ نيز که منافع خاصى در اين مورد دارد، تلاش زيادى براى تقويت ناتو انجام مىدهد. نروژ، همواره در جهت حل و فصل بحرانهاى بينالمللى فعالانه وارد عمل مىشود. موارد اخيرى که مىتوان به آن اشاره نمود، نقش ميانجى نروژ در مذاکرات سازش ساف و اسرائيل است. آقاى هولست، وزير امورخارجه فقيد نروژ، به عنوان شاهد در اين مراسم حضور داشت. کلينتون رياست جمهور اسبق آمريکا، از نقش ميانجيگرى نروژ در مذاکرات صلح تشکر نمود، و شبکه تلويزيون بي.بي.سي. طى پخش برنامهاى از ديپلماسى مخفى نروژ به خوبى ياد نمود و اظهار داشت که نروژ کشور کوچکى است ولى داراى اهميت مىباشد. علاوه بر آن، ابوعلاء از سازمان آزادىبخش فلسطين در اين باره اظهار داشت که مقامات نروژي، آنها را متقاعد نمودند که به دليل داشتن دوستانى در بين فلسطينىها و اسرائيلىها، مىتوانند در اين زمينه ميانجيگرى نمايند. هنرى کيسينجر نيز از نقش آقاى هولست وزير امور خارجه نروژ، در مذاکرات مخفى اسرائيل و سازمان آزادىبخش، قدردانى نمود و اظهار داشت که نروژ کارى را انجام داد که نه تنها شخص وي، بلکه سايرين نيز توان انجام آن را نداشتند. در مورد تحولات بوسني، وزير امور خارجه نروژ در گذشته اظهار داشت که چنانچه راه حل ديگري، جهت مسأله بوسنى پيدا نشود، نروژ مخالف استفاده از نيروهاى پيمان ناتو، در بوسنى نمىباشد و اظهار اميدوارى کرد که طرفهاى درگير راهحلى در اين زمينه بيابند. در بحران خليج فارس و جنگ عراق و کويت نيز، نروژ حضور داشت. طبق گفته سخنگوى وزارت امور خارجه، جنگ خليجفارس از هنگام اشغال کويت در ماه اوت ۱۹۹۰، تا خاتمه اين بحران حدود ۸/۱ ميليارد کرون براى اين کشور هزينه داشت. اين هزينهها، شامل کمکهاى انساندوستانه، قرض دادن موشکها به دانمارک و ترکيه و بازنگرى در قروض مصر و کشورهاى آفريقائي، تهيه سوخت براى کشتىهاى آمريکائي، هزينه اداره بيمارستانها و ساير هزينههاى نظامى بوده است. کمکهاى اقتصادى به کشورهاى در حال توسعه، يکى ديگر از محورهاى سياست خارجى نروژ به شمار مىرود. دولت نروژ، در سال ۱۹۸۹، ۵/۹۱۷ ميليون دلار صرف کمک به کشورهاى در حال توسعه نموده است. در ژوئن سال ۱۹۹۳، وزارت امور خارجه نروژ اعلام نمود که ۳۰۷ ميليون کرون، جهت کمک به کشورهاى شرق اروپا اختصاص داده است، و اظهار داشت که در آينده، اين کمکها به ۴۶۱ ميليون کرون افزايش خواهد يافت. که هدف از اين کمکها، بازسازى اقتصادى اين کشورها است. (کشورهاى بالتيک در اولويت نخست و مناطق شمال روسيه در اولويت بعد قرار دارند) نروژ، با اسرائيل نيز رابطه دوستانه دارد. وزير امور خارجه اسرائيل در ۲۰ اوت ۱۹۹۳، به دعوت وزير امور خارجه نروژ، وارد اسلو شد. دوطرف در مورد صلح اعراب و اسرائيل و اهميت توسعه اقتصادى در منطقه خاورميانه مذاکره نمودند. در اين ديدار، پرز از شرکتهاى نروژى دعوت کرد که هيأتهائى را براى ديدار به اسرائيل اعزام نمايند. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها