سومين رکن حکومت چين ارتش آزادى‌بخش خلق است و بمناسب نقشى که در پيروزى انقلاب ايفا کرده، بصورت يکى از عناصر قدرتمند در دولت چديد درآمد و از آن موقع تاکنون بارها نشان داده که تا چه حد مى‌تواند در تعيين سرنوشت کشور مؤثر باشد. بهره‌بردارى مائو از اين نيرو براى کنترل انقلاب فرهنگى و گارد سرخ در سال ۱۹۶۷، طرح توطئه کودتاى نظامى توسط مارشال لين بيائو (سال ۱۹۷۰). مداخلهٔ ارتش براى سرنگونى جناح تندرو ( باند چهار نفره) در اکتبر ۱۹۷۶ و استفاده از نيروى نظامى براى سرکوبى تظاهرات ضد کمونيستى (۴ ژوئن ۱۹۸۹) نشان دهندۀ اين واقعيت است. به همين دليل فرماندهى عالى ارتش در اختيار کميسيون مرکزى نظامي حزب کمونيست قرارداد که رياست آن معمولاً به عهدهٔ رهبر حزب کمونيست است. بنابر اين نحوهٔ مجريه در چين به صورت مستقل وجود ندارد بلکه ترکيبى از حزب، ارتش و هيئت دولت است. بطور کلى در قانون اساسى جمهورى خلق چين چند سازمان يا نهاد براى اداره کشور و اعمال خط مشى‌ها در نظر گرفته شده است.