اتحاديههاى مرکزى دمکرات (Union de Centro Democratico - UCD) آرژانتین چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا بدنبال کودتاى ۴ ژوئن ۱۹۴۳ که مجر بروى کار آمدن گروه افسران متحد و در رأس آن پرون گرديد، شايعات زيادى در خصوص امکان ظهور يک هيتلر و يا موسولينى ديگر در آرژانتين با توجه به گرايشات پرون و ياران وى به نازيسم در سراسر کشور پخش شد. تشديد اين شايعات که در برخى موارد اعتراضات و شورشهايى را نيز برعليه پورنيستها و اتحاديههاى وابسته به آنها به همراه داشت، باعث گرديد گرديد تا ائتلافى از اتحاديههاى متعارض تحت عنوان اتحاديههاى مرکزى دمکرات مرکب از گروههاى دانشگاهى و طبقات متوسط جامعه به رهبرى آلوار و کارلوس آلسوگاراى (Carlos Alvaro Alzogaray) تشيکل گردد که شعار حفظ تضمين دمکراسى در کشور را سرمىدادند. ائتلاف مذکور با مطرح ساختن اين اتهان که پورنيسم صرفاً بهانه و مستمسکى براى ايجاد يک استبداد ديگر بوده و هيچ وجه به توجه به راهحلهاى مقطعى آن قادر به حل مشکلات اساسى قشر کارگر و عامه مردم نيست، حملات شديد خود را متوجه رئيس جمهور موقت کودتاى مذکور ژنرال آرتورو و راوسون (Arturo Rawson) و پس از آن رئيس جمهور موقت ژنرال ادلمير و فارل و در نهايت خود پرون گردانيد. مخالفت اين حزب با پرونيسم و مبارزه آن در راه دمکراسى که تا زمان بروى کار آمدن حکومتهاى غيرنظامى در دهه هشتاد همچنان ادامه داشت، از جمله عواملى بود که باعث شد اين حزب صرفنظر از حمايت قشر متوسط و تحصيلکرده جامعه و بويژه سرمايهداران يهودى کشور، از حمايت برخى کشورهاى خارجى مخالف پرونيسم و در رأس آنها ايالاتمتحده نيز برخوردار گردد. ليکن در حال حاضر به موازات چرخشها و تعديلاتى که حزب پرونيست حاکم در مبانى خود و بويژه رابطه با آمريکا صورت داده، اين حزب نيز مشى سابق خود را در قابل حزب پورنيست تغيير داده و موضعى دوستانتر در پيش گرفته است. تا بدانجا که اين دوستى از يکسو نزديکى هرچه بيشتر به پرونيسم (مشاوران دولت منم) و از سوى ديگر انشعاب گروه تندروتر و افراطى آن تحت عنوان جناح چپ اتحاديههاى مرکزى دمکرات (Partido de Izquierda de la UCD) را به ارمغان آورده است. خاطر نشان مىگردد که احزاب فوقالذکر احزاب اصلى و عمده کشور هستند که در سطح ملى مطرح بوده و از قدمت زياد بخوردار مىباشند. علاوه بر اينها بخرى جناحها و گورههاى سياسى کوچک ديگر نيز در قالب احزاب مستقل و يا استانى فعاليت دارند که از اهميت چندانى برخوردار نبوده و اکثراً پس از برقرارى دمکراسى در اين کشور توليد يافتهاند. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها