لاستيک صاف ضدپيچ، اولين‌بار در اوايل سال‌هاى ۱۹۷۰ معرفى شد. در واقع اين لاستيک، نوعى رويهٔ صاف است که مشخصهٔ اصلى آن، ابر شل (نرم) و سطح صيقلى آن است. ابر شل، سرعت توپ را مى‌گيرد و برگشت دادن حمله‌هاى محکم را راحت‌تر مى‌کند. رويهٔ صيقلى آن نيز پيچ توپ را مى‌گيرد، لذا هنگامى که توپ با اين نوع رويه تماس پيدا مى‌کند، پيچ به سختى روى آن اثر مى‌گذارد. اين ويژگى، کنترل ضربه‌هاى پيچ‌دار را آسان ساخته و به همين دليل اساساً براى پاسخ دادن به لوپ‌‌ها و سرويس‌ها از آن استفاده مى‌شود. به‌طور کلى،اين رويه هر ضربه‌اى را به‌راحتى برگشت مى‌دهد.
نقطهٔ ضعف لاستيک صاف ضدپيچ اين است که پاسخ‌هاى آن به توپ عموماً ضعيف بوده و در نتيجه حمله به آن آسان است. اين رويه در تماس با توپ، پيچ آن را مى‌گيرد، در نتيجه توپ برگشت شده اصولاً پيچ ندارد و کنترل و حمله به آن راحت‌تر است. همچنين توپ‌هائى که توسط رويهٔ صاف ضدپيچ ضربه مى‌خورند به‌دليل اينکه سرعت آنها کم مى‌شود تمايل بيشترى به فرود کوتاه‌تر بر روى ميز دارند، زيرا اين نوع رويه، کُندتر از اکثر رويه‌ها عمل مى‌کند. بازیکنانى که از لاستيک صاف ضدپيچ استفاده مى‌کنند، در طرف ديگر راکت از رويهٔ صاف معمولى (inverted) استفاده مى‌کنند و براى گيج کردن حريف از چرخاندن راکت استفاده مى‌کنند. رويهٔ صاف ضدپيچ، کار برگشت سرويس‌ها را به‌صورت کوتاه آسان کرده، حملات را متوقف ساخته و سطح صيقلى آن، کار برگشت دادن سرويس‌هاى پيچ‌دار را آسان مى‌سازد. همچنين با رويهٔ ضدپيچ، عمل بلوک کردن لوپ نيز آسان‌تر مى‌شود، اما پاسخى را که به توپ داده مى‌شود، در صورتى که حريف حواس خود را جمع کند، به‌راحتى مورد حمله قرار خواهد داد.
بنابراين، به‌طور کلى، در مقابل بازیکنانى که از رويهٔ صاف ضدپيچ استفاده مى‌کنند بايد:
- کمبود پيچ را زيرنظر داشته باشيد.
- در مقابل اين رويه‌ها بازى کنيد و به توپ‌هاى ارسالى از اين رويه‌ها، حمله کنيد.
- نزديک به ميز بمانيد و از ميز دور نشويد.
- سرويس‌هاى بلند (کشيده) بزنيد.