متن : شب یلدا | زرتشتیان در مورد شب یلدا چه می گویند؟

متن : شب یلدا | متن زیر نوشته یکی از موبدان زرتشتی به نام آقای کوروش نیکنام درباره شب یلدا می باشد.که به فلسفه شب یلدا می پردازد.

شب یلدا در فرهنگ ایرانی به نام شب چله معروف است. و مربوط به زمانی است که ایرانیان مهر (نور خورشید، نماد پیمانداری) را ستایش می کردند و هر بامداد به نشان استقبال از روشنایی خورشید نیایش می کردند و غروب آفتاب نیز با نیایش مهر به بدرقه می نشستند که نمونه این نیایش ها به زبان اوستایی به نام مهر یشت و کوتاه شده آن به نام مهر نیایش همچنان در ادبیات اوستایی موجود است.
آنان دریافته بودند که بزرگترین شب سال، پایان ماه آذر است و از فردای آن شب، روزها کمی طولانی تر خواهد شد بنابراین آن روز را هنگام زایش مهر و روشنایی نان نهادند. این روز در فرهنگ دین زرتشت که پس از آیین مهر پرستی در ایران شکل گرفت به نام اورمزد از ماه دی نام گرفت که جشن دیگان است و به نام آفریدگار می باشد. ایرانیان باستان در جشن شب چله گردهمایی داشتند و با خوردن آجیل و میوه شب را سپری می کردند تا شاهد زایش مهر باشند به ویژه میوه هایی به رنگ سرخ مثل هندانه، انار و سیب سرخ، زیرا آسمان به هنگام سپیده دم و غروب خورشید به رنگ سرخ در خواهد آمد.
جشن شب چله ایرانی همراه با آیین مهر پرستی به اروپا رسید. آنگاه به میترائیسم تبدیل شد و رنگ و بویی تازه گرفت که زایش عیسی را نیز با خود هماهنگ ساخت و نام آن به یلدا تبدیل شد که یک واژه سُریانی است، تولد و میلاد نیز از آن گرفته شد.
پس ، انگیزه های پایدار ماندن این جشن را می توان ، از جمله بدین گونه برشمرد:
۱- شب زایش خورشید ( مهر) است. از باور های دینی کهن و آیین مهر پرستی.
۲- بلندترین شب سال یعنی طولانی ترین تاریکی است، نشانه اهریمنی شبی شوم و ناخوشایند که از فردا (اول دی ماه) به کوتاهی می گراید.
۳- پایان برداشت محصول سیفی و آغاز فصل استراحت در جامعه کشاورزی است. همه قشر ها و گروه هایی که از فراورده های کشاورزی و تلاش کشاورزان بهره مندند ، در جشن نخستین روز دی ماه و برداشت محصول ، در شگون و شادی کشاورزان شرکت می کنند.