در این حدیث شریف، نخست توصیه و سفارش به مکرمت و کرامت اخلاقی شده و از آن به عنوان عامل رفعت انسانی و اجتماعی یاد شده است و در برابر از اخلاق پسند و ناپسند نهی شده و نسبت به آن هشدار داده شده است زیرا طبق این روایت بد خلقی دو پیامد ویرانگر دارد.
در این حدیث شریف، نخست توصیه و سفارش به مکرمت و کرامت اخلاقی شده و از آن به عنوان عامل رفعت انسانی و اجتماعی یاد شده است و در برابر از اخلاق پسند و ناپسند نهی شده و نسبت به آن هشدار داده شده است زیرا طبق این روایت بد خلقی دو پیامد ویرانگر دارد. الف: شرافت انسانی را از او میگیرد.ب: پایگاه اجتماعی او را ویران میسازد. انسان بر اساس حب ذات و علاقهای که به خویش دارد دوست دارد در جامعه سر بلند، با عزت، نامدار و پرآوازه و شریف زندگی کند و این شدنی نیست مگر در پرتو اخلاق خوب و کسب مکارم اخلاقی. از سوی دیگر هر انسانی از آن بیم دارد که روزی پایگاه اجتماعی و آبروی بهدست آمدهاش از دست برود. اسلام هشدار داده است که اگر برای شرافت، کرامت،عزت،آبرومندی و محبوبیت اجتماعی خویش تلاش میکنی مواظب باش در رابطه با همنوعان و همکیشان گرفتار بد خلقی و بد رفتاری و سوء خلق نشوی که گرفتار شدن به این صفات رذیله همان و سقوط شخصیت و نابودی آن همان.همه ما که اسلام را پذیرفته ایم دوست داریم در ردیف بهشتیان قرار گیریم و از نعمتهای مادی و معنوی بهشت بهره مند گردیم، در برابر همه ما از جهنم و عذاب الهی هراسانیم و از خدا میخواهیم که ما را گرفتار عذاب دردناک جهنم قرار نسازد. راه رسیدن به این آرزو یعنی وصول به بهشت و دوری از آتش را امام رضا(ع) از جدش رسول خدا(ص) این گونه بیان فرموده است: بر شما باد به کسب خلق زیبا(و برخورد نیک با دیگران) چه این که (نتیجه) خوش اخلاقی شما بهشت خواهد بود و دوری گزینید از بد خلقی و کژخلقی زیرا که پایان آن حتماً جهنم است. از این حدیث نورانی استفاده میشود که بهشت و جهنّم به دست ما انسانها و بر اثر رفتار ما ساخته میشود اگر اخلاق و رفتارهای اجتماعی ما ریشه در کرامت و شرافت انسانی داشته باشد و حریم حرمت بندگان الهی را حفظ کند.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است