از «الف» تا «ی»

«زندگی خصوصی آقا و خانم میم»

گاهی وقتی دیدن یک فیلم را در جشنواره یا سینما از دست می‌دهی دلت می‌سوزد و افسوس را میهمان دلت می‌کند. زندگی خصوصی آقا و خانم میم برای من جزو همین دسته بود. فیلمی که با دیالوگی عاشقانه در ماشین شروع و با دیالوگی خصمانه پایان می‌یابد.
لحظه‌لحظه داستان فیلم آینه‌ای است برای ما... از جنس زن باشی یا مرد فرقی نمی‌کند. جنست ‏، قضاوتت و اعتماد از دست رفته‌ات را به‌راحتی می‌توانی در تک‌تک پلان‌ها ببینی. انگار زندگی تک‌تک ماست این فیلم. از الف تا ی. فرقی ندارد که نام خانوادگی‌ات با چه حرفی شروع شود. نکته بسیار جالب در فیلم نگرش ما نسبت به دیگری است. انگار تا وقتی که مرد محور توجه است، زن کاری جز کنترل رفتار و حرکات و تماس‌های تلفنی ندارد و برعکس زمانی که زن محور توجه دیگران واقع می‌شود، فشارها سخت‌تر خواهد شد ولی از نوعی دیگر، با سکوت دنیای مردانه. با پرسش‌های بی‌دلیل. دقیقا همان رفتاری که همه ما در زندگی مشترکمان ناخواسته یا شاید هم خواسته در پیش می‌گیریم و دست بردار هم نیستیم، تا زمانی که آنقدر زخم می‌زنیم که دیگر نمی‌توانیم جبرانش کنیم. در این فیلم اگر کمی دقیق شوی برداشت جنس مخالفت را به وضوح از خودت خواهی دید. «در تعجبم زنی که اینقدر به خودش میرسه کی فرصت فکرکردن داره!» و این یعنی تلنگری برای تو که خودت را به آب و آتش می‌زنی که مانند عروسی بزک‌کرده جلب توجه کنی.
غافل از اینکه جنس مرد، هم زیبایی به اندازه را از تو می‌خواهد هم فکر و ایده‌ات را. تو باید بدانی که زیبایی برای مرد ممکن است تا مدت محدودی جالب باشد ولی بهتر از آن طرز فکر و منش تو است که او را مانند آهنربایی به خود جلب می‌کند. تو باید بدانی برخلاف این تفکر که مرد به چیزی توجه ندارد، او از همان لحظه اول تو، جسمت، زیبایی‌ات، طرز صحبت‌کردنت، رفتارت، نحوه لباس پوشیدنت، تفکرت، ایده‌ات همه و همه را زیر ذره‌بینی قرار می‌دهد که به‌راحتی می‌توانی دلربایی کنی. اگر در این بین اعتماد به نفسی هم در میان باشد که دیگر... مصداق تمام حرف‌های بالا همان جمله‌ای است که از دهان آقای میم خارج شد: «کسی که هیچی براش مهم نیست اصلا چرا هست؟» و این یعنی شکسته‌شدن تمام باورهای غلط تو نسبت به دنیای مردی که با او زندگی می‌کنی و فکر می‌کنی که او نسبت به تو بی‌تفاوت است. گاهی که هر حرفی برای تو مهم می‌شود به یاد این جمله فیلم بیفت: «یه زری زد! مهم نیست چی گفته، باید ببینی کی گفته!» و این یعنی زندگی رفتاری تو در اجتماعی از آدم‌های رنگارنگ که تنها حرف آدم‌های با ارزش باید برای تو مهم شود تا اذیت نشوی و نیمه‌ات را آزار ندهی..

پونه شاه‌بیگیان